Wij rijden eerst richting Aarhus om die stad te bekijken. Ergens onderweg kijk ik eerst mn mail om te kijken of ik moet werken de komende week. Dat blijkt niet het geval dus we hebben iets meer tijd om naar huis te rijden nu. Aarhus lijkt een leuke stad maar onze timing is niet goed. We overnachten er op een camperplek en besluiten om naar Kopenhagen te rijden. Onderweg komen we in een file, er is net een ongeluk gebeurd. Als we zien hoeveel hulpverlening er langs komt schatten we het op een ravage in. 5 ambulances , 3 brandweerwagens en nog wat politie. Als we staan te wachten zijn er dus echt nog Denen die over de vluchtstrook voorbij willen. We zeggen er 1 dat hij geen verantwoordelijkheidsbesef heeft. Even later gaat hij toch de file weer in, het heeft geholpen. Als we voorbijrijden lijkt het ogenschijnlijk mee te vallen, er waren 2 auto’s betrokken. Bert heeft de geleerde 2  manieren van rijden toegepast:  schwungfahren dat is bult af gassen zodat je bult op de snelheid hebt om die bult ook daadwerkelijk te halen. En slipstreamen achter in dit geval Erik Peterson, zo rij je lekker in de luwte van een vrachtwagen en heeft Iejoor niet zo’n moeite om tegen de wind in te boksen.

We komen op de camping vlak bij het centrum, het is een festivalcamping met een heel vriendelijke beheerder. We laten het IJslandse water af wat toch een beetje naar zwavel ruikt en tanken vers Deens water bij. Normaal kost dat 10 DKK maar omdat de man begreep dat de sigaren van Bert best duur zijn mocht ik dat geld bewaren voor de huishoudportemonnee. Old and wise ;-)

24 aug gaan we naar Kopenhagen. Het is een mix van erg oud en erg modern, gestructureerd maar niet zo dat het ongemakkelijk wordt. Wel wordt er heel veel ge- en verbouwd zodat het af en toe een grote bouwput lijkt. Kopenhagen is een fietsstad bij uitstek, heeft 350km aan fietspaden en men is helemaal gewend aan fietsers in de stad. Wij pakken zoals vaak de hop on hop off bus, zo zie je op een simpele manier een groot deel van de stad. Bij het begin van de rit zagen we 2 mannen met vlaggen in protest, 1 vlag is de Palestijnse de ander was ons niet duidelijk. Een dik uur later zijn ze verdwenen.

Natuurlijk gaan we er even uit bij de meermin, dat mag je niet overslaan. Daar is het dus chaos, iedereen wil met de dame op de foto. Het is heel leuk om te zien, in het echt is ze niet eens zo groot. Als we doorlopen naar de andere kant van het water komen we in een heel rustige enigszins chique woonwijk. Daar staat zo het een en ander aan moderne kunst die ook nog mooi is in onze ogen. ( barbaren?) daar staat een parodie op de meermin, een totaal verscheurd aangezicht. Weer met de bus komen we langs een gracht die er erg Amsterdams uitziet, hij is ook naar dat ontwerp gemaakt vertelt de stem ons. Al met al is Kopenhagen een mooie stad waar de rijkdom van verleden en heden zich goed laten zien.

25 en 26 aug gebruiken we om weer naar huis te rijden, het Iejoor avontuur zit er weer op. Hij heeft zich goed gehouden die koppige ezel, bijna 5000 km waarvan 2200 in IJsland. Door weer en wind, modder, bagger en koud water en een keer een dwarse buschauffeur. Er waren wat lekjes, in band, velg, leidinkjes, uitlaat of betreft water, het bleef beperkt tot lekjes.  Thuis op stal komt dat wel weer goed.

Hieronder komen foto's van groei en bloei wat we onderweg tegenkwamen. Namen hebben we er niet bij. Wat vooral opviel is dat de meeste planten plantjes zijn, natuurlijk vanwege de barre omstandigheden. Daar waar de warmte in de grond zit zijn ze beduidend hoger en groter. De lupinevelden zijn erg mooi om te zien door de hoeveelheid ervan. Maar op de nieuwe lava zie je piepkleine plantjes ook weer terrein winnen. Juist dat geeft de veerkracht van de natuur aan.

19 augustus is het dan toch zo ver, we gaan naar Seydisfjordur onze laatste plaats en dag van de IJslandreis. Om niet helemaal langs de fjorden te hoeven rijden snijden we een stuk af door de bergen, een zgn bruine weg die de helft korter is. Zo hopen we het offroad gevoel een beetje vast te houden tot het eind. Voor we daar aankomen op de camping gaan we naar de bonus in Egilsstadir om de boodschappen voor op de boot en de bbq te halen.

Op de camping aangekomen, net na de middag, blijkt dat we geen uur later hadden moeten komen, het loopt er nl al vol. We hebben op een klein veldje mooi plekken naast elkaar. Het weer is prachtig op een moment halen we zelfs de 19 graden. Iedereen gaat nog even het dorpje in om wat souvenirs winkels te bekijken. Dat is eigenlijk niet veel bijzonders, het nodigt niet echt uit om wat te kopen. De mooie dingen zijn eigenlijk onbetaalbaar en andere dingen zijn gewoon niet de moeite waard. Het eten met elkaar is erg gezellig, dat hadden we nog niet zo meegemaakt vanwege het weer. Ook de gezamenlijke afwas gaat als een speer, het overgebleven vlees wordt weggegeven aan een andere groep , die zijn er blij mee. Op het veld staan veel off-roaders en reizigers en een ieder bewondert de wagens met hun oplossingen en foefjes. Leuk om te zien en te leren.

20 aug. Vertrekt een ieder als hij/zij klaar is omdat het inchecken toch apart gaat. We worden in lijn gezet en als ik naar de achterdeur loop voor koffie staan daar 2 agenten. Ik zeg goedemorgen en ga naar binnen. Ineens valt het kwartje…. Die staan er natuurlijk vanwege het ongelukje. Het verhaal van de buschauffeur wijkt wel een beeeetje af. Wij zouden achteruit gereden hebben en zijn doorgereden. Mmmm gelukkig hebben we getuigen en foto’s. De dame en heer zijn heel correct en vriendelijk, nemen het verhaal op, maken foto’s van de papieren, horen het verhaal van Bram en Cecile, geven een emailadres voor de foto’s en gaan dan weer. Dat was dat, de verzekering zal het wel regelen als dat nodig is.

We gaan de boot op en komen op een best luxe kamer met een raam en een koelkast. Da’s niet verkeerd. Nu wordt het 2 dagen afkicken van het ritme van reizen en ompakken, wennen maar het is ook wel prettig. We kunnen weer lekker douchen als we willen, een gewoon bed en eindelijk eens een filmpje op de laptop. We praten met de mensen van de hotelgroep, eten wat en slapen veel. We kopen in de taxfree shop alvast wat wijn en bier om te proosten op mijn verjaardag. Zaterdag komt dat er niet meer van omdat iedereen dan zijn eigen weg weer zal gaan.

Ook de vrijdag glijdt voorbij, de zee is niet erg onrustig, maar we horen dat de boot van koers afwijkt vanwege de zware wind. We gaan nu tussen de Oakneys en de Shetlandeilanden door. We kijken weer een serietje, slapen en hangen wat. Verplicht nietsdoen dus. Mooi tijd om de foto’s nog eens te bekijken en te sorteren om op de blog te plaatsen. Pff dat is lastig keuzes maken en in alle luiigheid eigenlijk geen zin. ’s Avonds drinken we een glaasje op mn verjaardag, ik krijg van de groep een allerleukst borrelglaasje met een puffin erin. Als ik dan drink weet ik zeker dat ik niet dronken ben omdat het beest er echt in zit. Het is gezellig en ook leuk om zo nog even voor het laatst bij elkaar te zitten.

22 aug zaterdag moeten we om 9.30 de hutten uit zijn. We praten de tijd vol en komen langzaam tot de ontdekking dat het warmer aan het worden is. We kunnen zowaar zonder jas naar buiten, de zon schijnt en het lijkt wel zomer ;-)

We wachten op elkaar en drinken ergens nog koffie en dan zwaaien we uit. Ieder gaat zijn eigen weg naar huis al dan niet via een omweg. De IJslandreis met de groep zit erop.

Op IJsland hebben we 2200 km rondgereden, meeste tijd offroad.Daar waar we Far Oer al ruig vonden kunnen we dat nu herroepen. IJsland is veel ruiger. Maar ook zacht en feeëriek. Dat sprookjes daar ontstaan is helemaal niet vreemd, op veel plekken waar je komt staan de trollen ook versteend te wachten om weer tot leven te komen. Het is heel bijzonder om op zo’n dunne aardkorst te staan, de stoom uit de grond te zien komen, de modder te zien borrelen en af en toe het binnenste te horen rommelen. Far Oer en IJsland zijn echt mooi, en we hebben nog maar de helft gezien.

18 aug,  Met achteruitrijden blijkt dat het trapje wel een erg ongelukkig trapje is, hij wordt overreden. Hij zit vast onder het reservewiel en is verbogen, maar Bert weet hem toch weer recht te buigen en enigszins gehavend doet hij weer dienst. We vertrekken mooi op tijd naar de gletsjermeren. We komen als eersten aan bij de Fjallsarlon een wat kleiner meer. We kunnen via een offroadweg tot vlak bij het meer komen. Mooi om die schotsen en minibergjes te zien drijven. Vanaf daar verdwijnen de kleinere schotsen richting rivier soms met een verassende snelheid. Ineens ziet Bert een zwaan gaan?? Het gaat dus om een ijsvorm die er erg op lijkt. We doen een fotosessie met de wagens, dat kan daar heel goed en het staat best stoer zo voor de ijsschotsen. Verder richting Jokulsarlon, het grote meer waar de ijsschotsen door een 1 ½ km lange rivier naar zee drijven. Heel indrukwekkend om te zien. De kleuren zijn heel verschillend, van doorschijnend glas naar wit grijs zwart en veel kleuren blauw. De spiegeling in het water maakt het nog mooier. In de vormen van het ijs kun je veel figuren zien , sommigen alsof ze door mensenhanden gemaakt zijn, maar allemaal puur natuur. In de verte zien we zeehonden en veel sterns. Als we naar de zeekant rijden zien we hoe de schotsen verder richting zee gaan. Sommigen blijven steken, anderen tollen rond en gaan dan verder. Het gaat met veel kracht.

Na de koffie gaan we verder op weg omdat we toch langzaamaan richting Seydisfjordur moeten. Bedoeling is lunchen bij een volgende bezinepomp, maar doordat we een tank leegrijden begint Iejoor weer te sputteren. Lucht in de leiding maar hier weer onhandig. Tot 2 x toe de boel ontluchten, een reservekan van Guido en Nancy erbij en dan maar weer verder.  Bij een volgende pomp is het zulk lekker weer dat ik eindelijk even in korte mouwen kan lopen, nou ja kan…. Voor de foto dan . We rijden langs de 1 de ringweg, ook hier is wel wat te zien maar het haalt het niet bij het binnenland. Tegen een uur of half 6 komen we aan bij een camping in Djupivogur. Als ik ga afrekenen wordt er voorzichtig gevraagd of ik senior ben, waarop ik  ja zeg. Dat scheelt weer ISKr 1000,- omgerekend € 7,- Hadden wij ooit al niet eens eerder seniorenkaartjes gekregen??

 17 aug vanaf camping Blagil weggereden naar de Laki vulkaan . De officiële naam is Lakagigar wat kraters van Laki betekent.  Voor vertrek een fotosessie in shirt, samen en elk koppel bij de auto.  We zijn snel bij Laki waar we de ‘demanding’ tocht naar boven lopen. Hij is pittig, maar het uitzicht over de kraterrij is heel mooi. We maken daar een groepsfoto, nu in de zon dat ziet er toch wat vrolijker uit.  De uitbarsting is in 1783 begonnen en duurde 9 maanden.Een gebied van 565 vierk km werd bedekt met lava, dit is nu grotendeels begroeid met een dikke laag mos.Omdat er tot zelfs in Europa geen gras meer groeide de jaren erop, door de zwavel dioxide stierven 50% van de dieren en 25 % van de bevolking van de honger.
We rijden een route langs het gebied en wanen ons weer in sprookjesland.Na de lunch met de pastasalade van Cecile rijden we verder richting noordoosten om morgen naar de Jokulsarlon het gletsjermeer te gaan. De mooie uitzichten blijven verschijnen, daar komt eigenlijk geen verandering in. Onderweg bedenken we een beetje wat we op de boot mee willen nemen aan eten enzo. We zitten er toch 2 dagen op  dus een beetje voorbereiding is wel handig. Heel langzaam komt het einde van de tocht in beeld, met gemengde gevoelens. Er is nog zoveel te zien. Het ritme van ‘s morgens 9 uur weg bevalt iedereen erg goed, we zijn dan net voor de grote meute bij wat we willen zien en hebben dan zoals vandaag de top van de Laki voor ons alleen. Hoe verder we weer terug richting oosten komen hoe toeristischer het wordt, we zitten nu ook eigenlijk aan de ringweg. Je merkt dat bv aan de camping, die dichter bij de ringweg is een plaats waar veel campers etc staan met naar verhouding onvoldoende sanitair. Een stuk verder van de ringweg af is dat beter, een mooiere plaats met betere voorzieningen. Dat doen we dus maar.

16 aug naar Eldgja waar een waterval moet zijn met een wandeling. Hij is er. Mooie route, dito omgeving. We doen de korte wandeling, ong 1 uur zonder foto’s en schapen op foto. Aanvankelijk is het droog, maar ja het is IJsland. Het spreekwoord hier luidt, “als het weer je niet bevalt wacht dan 5 minuten” Het regende, het kwam met bakken uit de lucht,maar de waterval was absoluut mooi. Guido maakt met de gopro een groepsfoto. Weer terug drinken we even koffie en gaan dan op weg naar Laki binnendoor. Dat zou moeten kunnen volgens de GPS. We hebben een mooi stuk, leuke klimmetjes en dalinkjes. Soms denk je dat je in de Goliath van de Efteling zit, heel hoog in het voorste karretje. Je ziet nl geen eind en dan ineens is er een weg naar beneden die wel erg diep lijkt. Echt leuk. Door landbouwgebied rijden we de weg, passeren 2 bruggen en dan wordt de weg wel erg boerenspoor. Ja hij houdt op. Er is dus inderdaad geen weg meer en we moeten keren. Jammer , geen Laki vandaag. We rijden een andere route om dan morgen in Laki uit te komen. We krijgen een paar pittige doorwadingen die we goed nemen. Bij een was een wagen gestrand, waar een poging werd gedaan hem uit te halen. Dat lukt niet, ook de bus lijndienst had geen mogelijkheid. Met het koord van Bram en onze Iejoor werd de wagen vlotgetrokken en kon hij het opnieuw proberen. Dat was al met al een spectaculair gebeuren. Toen de deuren opengingen stroomde het water eruit. De bijrijders waren nat en koud tot op het bot. Gelukkig stond er nog een IJslands borreltje in de koelkast, ijs en ijskoud J We rijden de laatste doorwading, die is best hoog, dan arriveren we bij de camping. Een plaatje. Onderweg sowieso veel plaatjes gezien, het is een feeërieke omgeving die je doet denken aan pretparken sprookjes en fantasyfilms. Op de ringweg zien we weer een regenboog, maar deze keer zo fel en duidelijk dat we er toch van onder de indruk raken.

’s Avonds eten we gebak bij Sylvia en Gerrit en kunnen voor het eerst buiten zitten omdat het droog is. Koud was het wel, maar wij zijn bikkels. Oh ja het staat ook op ons shirt, kamperen?? Alleen als het ijs en ijskoud is.Die slogan moet en wordt waargemaakt.

15 aug, gaan we dezelfde weg weer terug, we weten dat we ze kunnen hebben, ook na alle regen die er gevallen is. Het is weer een mooie route  eerst langs de Seljalandsfoss, een erg bekende waterval omdat ie erg hoog is. Dat dat in alle boekjes staat was snel duidelijk, gisteren waren we er weggegaan omdat er 5 busladingen stonden. We gokten op vandaag, maar ook nu erg druk. Hij is leuk maar niet spectaculair, voor ons geen omrijder. Met weggaan nog een “beleefd” gesprek gehad met een buschauffeur. We moesten elkaar passeren, dat lukte niet, omdat we dachten dat hij af moest slaan. Wij zouden daardoor wel erg scheef komen te hangen, die ervaring hadden we al eens dus nee bedankt. Ik ben er maar naartoe gelopen om te vragen welke kant hij op moest en dat wij echt niet verder naar rechts konden. Hij was eigenlijk niet zo vriendelijk, zo niet zo vriendelijk dat hij direct zei de politie te bellen. Ik zei dat ik hem toch very kind a question asked? And if he pleases to call the police he should do so, but are you going straight ahead or tot he right SIR ???? En dat nog een keer of 3. Hij ging rechtdoor. Ik heb hem gezegd dat ik dat ging regelen, heb het verkeer staan regelen zodat hij weer verder kon en heb hem met de groet van het land van Ooit uitgewuifd. Nancy dacht ook nog een bepaalde vinger gezien te hebben, daar weet ik niets van... IJslanders kunnen best narrig zijn hebben we gemerkt.

 De Skogafoss slaan we over en bekijken hem alleen van afstand. We vervolgen onze weg door mooi afwisselend landbouw gebied en veel glooiingen, rijden richting Vik waar het weer rotsiger wordt. De temperatuur is prima zo’n 14 graden. We eten daar wat en wandelen langs het zwarte strand en bekijken de rotsen een beetje. We moeten nog weer terug naar de bandenboer , hij kan hem gelukkig plakken.

Van daar verder naar Holaskjol bij de Eldgja. De camping is ok, basic en een ontmoetingsruimte. De omgeving is geweldig, heuvels en rotsen begroeid met mos, waterloopjes, watervalletjes en een grote. Op de rotsen staat tuilen gras waardoor het schoorsteentjes lijken. Je gaat spontaan in trollen geloven hier. Je past vanzelf wel op dat je niet naast de loopsporen gaat lopen omdat je niets stuk wilt maken.  Voor deze wandeling repareren Bert en Gerrit onze uitlaat nog, deze is echt stuk, er moet een nieuwe verbinding gemaakt worden. Dit wordt gemaakt van een stuk verzinkt luchtafvoerpijp gevonden bij de bandenboer in het afval eerder die middag en de slangklemmen van Gerrit. Het lijkt te lukken, morgen weten we dat beter. Ik maak uiensoep voor allemaal, hij smaakt prima.

14 aug vertrekken we van Landmannalaugar voor een off the road dag. We kijken hier niet verder rond omdat het weer echt te slecht is. Eerst willen we naar Hekla een vulkaan. We rijden mooie stukken door. Het regent nog steeds, feitelijk heeft het dat gedaan vanaf de middag ervoor. Onophoudelijke harde regen met flink veel wind. Tja je kunt niet alles hebben, we hadden tot nog toe steeds geluk.  We tuffen door, stuiten af en toe op flinke plassen die eigenlijk kleine meertjes vormen. Soms kun je er omheen, soms niet, soms wil je er gewoon dwars doorheen. Dat levert leuke filmpjes op, de caffe latte druipt af en toe van de ruiten af, ondanks de vooral zwarte bodem. We klimmen een stuk en ineens op de weg verschijnt er een popuptentje. We kijken een beetje vreemd op, wie zet hier dan een tent neer. Na wat toeteren gebaart iemand dat we eromheen moeten. Ok, dat doen we dan maar. Een stukje verder begrijpen we waarom dat tentje daar stond, je kon niet verder omdat het ijs nog op de weg lag, voor ons geen optie om door te rijden dus. Terug en een andere weg dan maar, dit ging heel stijl omhoog. Iejoor piept en kraakt hangt scheef maar doet het toch maar weer. Bovenaan drinken we koffie en maken mooie foto’s inclusief regenboog van het uitzicht. We rijden door een mooi zwart/wit landschap en waar het een keer mogelijk is willen we toch even over een stuk gletsjer heenlopen. Dat kan, geen probleem. Niet lang daarna lijkt het dat we of niet verder kunnen of over sneeuwijs heen moeten rijden. We bekijken het eens en bedenken dat het niet kan. Gerrit vindt het hard genoeg en gaat. Na ong 2 meter zit hij vast en komt niet anders los dan met de lier. Geweldig film materiaal en veel lol. Draaien dus maar weer. Het is nog steeds koud en er is bij vlagen regen.  We lunchen nadat we omgekeerd zijn. We vervolgen de weg en komen weer in een heel ander gebied, bossig berkjes andere bloemen andere temperatuur. Het wordt 14 graden, zelfs de chocotoff van Sylvia is weer zacht. Via de ringweg gaan we eerst een dorp aan om te tanken om dan richting Basar te rijden waar Bram en Cecile op de camping staan. Voor we daar zijn hebben we weer een heel mooi gebied, met veel doorwadingen. Er zitten een paar mooie bij, die achteraf dan wel weer meevallen. Voor ons dan, bij een wordt een personenauto vlot getrokken en bij een andere zit een hele toeristenbus vast. Dat is wel spectaculair om te zien, een vrachtwagen met open bak ernaast om de mensen via planken over te laten stappen. Leuk die excursies. Hoe verder we komen hoe sprookjesachtiger de omgeving wordt. Grillig spits glooiend groen, het lijkt wel een filmdecor. De camping is heel mooi gelegen, voor we erop kunnen hebben we weer een paar oversteken. Het weer blijft wisselend, maar als we aankomen is het gelukkig even droog. De camping is weer een prachtige locatie.

13 aug kijken we eerst nog weer bij de Godafoss omdat nu de zon schijnt. Dat maakt de uitzichten en dus de plaatjes net even wat mooier. Het kan best wel mooi weer zijn in IJsland….

Daarna  gaan we op weg de F26 rijden richting Landmannalaugar. De weg is 230 km lang en verbindt het gebied van noord naar zuid tussen de 2 grote gletsjers door.  Het gebied is woestijnachtig, rotsig en in het begin nog afwisselend. We komen bij een heel mooie waterval in de Sprengisandur waar we een tijdje rondlopen. Dan weer op pad. De zon schijnt het is een supermooie dag en we halen zelfs de 14 graden. Met wat optimisme denken we vanmiddag in een tshirt te kunnen lopen. De weg is goed te doen, we schieten lekker op. Bij de koffiepauze stuiten we op een groep fietsers die dezelfde weg doen als wij. Respect.  Op een brug ontmoeten we een hiker, die loopt het hele stuk. Nog meer respect. Hoe verder we komen hoe kouder het wordt en hoe harder het gaat waaien. Het wordt grijzer, zowel het landschap als de lucht. Tot na de lunch houden we het droog, het wordt zo eentonig grijs dat het enige verschil in omgeving het spoor is waarop we rijden. Later veranderd dat weer, wisselen de donkere bergen zich af met witte platen laat ijs en felgroene mossen. Ook de rivier slingert geregeld in ons beeld. Het weer blijft nat en natte sneeuwig, we halen een paar hikers in die zelfs hun handen in plastic zakken hebben ingepakt. Verderop schuilt er iemand in een rioolbuis, hikend en fietsend door IJsland is geen pretje. Naar de camping toe is het een ***weg, de camping zelf lijkt een soort van moeras waar wat tentjes gestationeerd zijn. We zoeken onze weg naar de receptie, waaruit een dame komt roepen en gebaren dat we iets niet goed doen. Het weer lijkt inmiddels op een kleine zuidwesterstorm, zo ook het humeur van de dame. Kennelijk zijn we door het kampeerterrein heen gereden, maar ook na gebaren wordt het ons niet duidelijk waar we dan kunnen staan, hoe we mogen/moeten rijden en wat nu de bedoeling is hier. Nancy wordt nog eens afgeblaft en dan blijkt dat we buiten het terrein moeten staan, 300 mtr van de voorzieningen af. Juist. Dan gaan we maar vrij kamperen, nergens staat er een bord dat dat niet mag. Dan maar niet  in de hotpool, het is toch pestweer. Buiten het terrein staan we op betere ondergrond dan erin.

We maken de auto klaar, nemen een borrel en gaan yahtzeeën en daarna eten. Bram en Cecile zijn uitgeweken naar een hotel. Later klopt Guido nog eens op de deur met de mededeling dat onze band wel erg plat en leeg is. Oepps, ook nog een band verwisselen in dit hondeweer. Net vanmiddag had ik bedacht dat er eigenlijk nog niemand iets dergelijks had gehad zo onderweg, die gescheurde velg van ons niet meetellend dan. Toch af moeten kloppen dus. Guido helpt Bert en iedereen gaat vroeg slapen.

11 aug de walvissafari. Om half 10 ong moeten we aanwezig zijn, we krijgen een korte uitleg en het aanbod voor een drankje tegen zeeziekte. Van anderen hebben we gehoord dat hun tocht niet doorgaat vanwege het weer?? Ok wij gaan gewoon. We hijsen ons in professioneel pak en dito handschoenen. Nog een lifesaving harnas om en we zijn zeewaardig. We zien eruit als puffins, maar het mag de pret niet drukken. De golven zijn inderdaad erg hoog, maar er is ons uitgelegd hoe we moeten doen om de klappen op te vangen. We zitten op onze stoel als op een paard en dat geeft een stevig gevoel en ook heb je hierdoor  zelf invloed op je bewegingen. We krijgen flinke klappen op onze rug, de golven zijn  zonder zeemanstaal toch wel 3-4 mtr hoog. Dat geeft best een kick, water in je gezicht en vol over je heen. Achter Bert wordt iemand niet lekker, het gevolg ligt even later op de bodem van de boot. We varen langs een eilandje, zien puffins en meeuwen en zoeken dan verder naar Walvissen. Na wat zoeken zie ik ineens een vin en ja de eerste is gespot! Met wat tussenpozen en andere plekjes opzoeken zien we een aantal keren een bultrug, hij/zij zwaait even met de staart. Geweldig om te zien! Ikzelf zie het helaas net niet, maar ook komt ze boven met geopende bek. Je hoort haar af en toe blazen, maar dan is ze snel weer weg. De tijd gaat zo snel, we moeten weer terug. Onze tocht is na 3 uur voorbij, wat jammer. De tocht terug gaat een stuk sneller, lekker snel over en tegen de golven. Een laatste demonstratierondje en dat was het.

De rest van de dag verdoen we met niksen hangen wassen en klussen. We lunchen buiten het is “warm” met 10 graden in de zon. We zijn ook nog even langs de liquorstore geweest en zijn na een pak wijn (3ltr) 6 blikjes bier en een halve liter IJslandse borrel € 75, - armer. Geniet maar drink met mate gaat hier vanzelf.