We gaan nog langs een thermaal bad, maar dat is zo geëxploiteerd dat we er niet ingaan. We rijden door naar de pseudokraters, dat hebben we dan maar gezien. Ook bekijken we Dimmoborgir, lavarotsen die heel grillig zijn en waarvan er veel grote gaten in het midden hebben, waardoor je een doorkijk krijgt. Best grappig om te zien. We eindigen de dag op de camping bij Laugar vlak naast de waterval de Godafoss. Deze is eigenlijk mooier dan die in Dettifoss, hoewel hij kleiner is. Het woord camping is een beetje veel gezegd, de meesten zijn echt basic met niet meer dan een wasruimte en toiletten. Eigenlijk moet je het zien als toestemming om ergens te slapen waar dan wat sanitair bij is, wild kamperen mag niet in natuurgebieden.
12 aug van Husavik naar Myvatn de solvatarenvelden Hverfell, de geothermische krachtcentrale van Krafla en het kratermeer Viti. Enorm imponerende dingen die zo IJslands zijn dat je het niet over mag slaan. Het is heel raar om zoveel warmte uit de aarde op te zien komen, bubbelblubber uit onduidelijke gaten, hete stoom uit rotsen of gewoon een scheur in de grond. Op de waterkrachtcentrale wordt veel opgevangen, uit buizen komt heel veel stoom met donder en geweld naar buiten en blaast complete mistvelden. De turbulentie in de stoom is duidelijk te zien. Het is bizar om ineens een hele mistwolk op je af te zien komen, het gaat als een golf over je heen, je staat erin, je kunt het aanraken en het is warm in je gezicht. De kracht van de aarde wordt hier maar weer eens duidelijk. We gaan nog langs een thermaal bad, maar dat is zo geëxploiteerd dat we er niet ingaan. We rijden door naar de pseudokraters, dat hebben we dan maar gezien. Ook bekijken we Dimmoborgir, lavarotsen die heel grillig zijn en waarvan er veel grote gaten in het midden hebben, waardoor je een doorkijk krijgt. Best grappig om te zien. We eindigen de dag op de camping bij Laugar vlak naast de waterval de Godafoss. Deze is eigenlijk mooier dan die in Dettifoss, hoewel hij kleiner is. Het woord camping is een beetje veel gezegd, de meesten zijn echt basic met niet meer dan een wasruimte en toiletten. Eigenlijk moet je het zien als toestemming om ergens te slapen waar dan wat sanitair bij is, wild kamperen mag niet in natuurgebieden.
0 Comments
10 aug. We vertrekken met 8 graden. De rit naar Dettifoss was niet ver. Via het tankstation voor brood en nog IJslandse mutsen gaan we naar de waterval. Om iets wat je zo vaak in boekjes hebt zien staan echt te zien is wel heel speciaal. Nog specialer is het om er vlak naast te kunnen staan zelfs in het water als je wilt. Het weer zit mee en af en toe laat de zon zich zien, met daardoor mooie regenbogen. Super!! Volgende punt is de Hafragilsfoss, een kleiner versie en vanaf een uitkijk punt, maar zeker ook mooi. Duidelijk is te zien dat er veel klei meegesleept wordt en dat een ander stuk er vrij van blijft. Het uitzicht is erg mooi. Je merkt dat je ook gewend raakt aan de temperatuur, waar we in het begin nog helemaal ingepakt waren lopen we nu soms alleen in ons vest en zeggen goh het is lekker . Beetje raar om te horen dat Nederland nu 25 gr heeft. Langs de offroadweg komen we vaak langs grote lupinevelden, wat een mooi paars tapijt. Vandaar uit gaan we naar de Asbyrgi kloof, wat een toeristische tegenvaller is. We lunchen daar, Cecile had lekkere pastasalade gemaakt. Dat ging er goed in. Verder langs het canyonachtig gebied en toen richting Husavik langs de kust. Tijdens een stop nog puffins in de zee gezien. We hebben weer goed boodschappen gehaald, de voorraad was op. De camping leek op het eerste oog niets, maar er was gelukkig toch een douche en een wasmachine. Meer hadden we ook niet nodig, het stadje is dichtbij. Voor morgen staat de walvissafari geboekt. Spannend. Op de camping weet Bert de antenne van de 27 mc bak te maken. Dat is wel handig, vandaag hebben we gemerkt dat het zeker nuttig is om hem in de auto te hebben. De rit gaat verder , het is de bedoeling dat we de Dettifoss waterval halen. Het is een hele rit en onderweg krijgen we een ongelukje. Het is een eenbaansspoor en de bedoeling is dat je elkaar laat passeren waar het kan.Er zijn over het algemeen passeerstukken uitgespaard zodat je niet van het spoor af hoeft. Omdat de zijkanten erg hoog zijn kunnen wij niet zoveel, de tegenliggende bus kennelijk ook niet en was ook niet gestopt bij een passeerstuk. Doordat we beiden erg scheef kwamen te hangen raakten de bovenkanten elkaar, weg antenne en flinke krassen op de ramen van de bus. Ineens was er hulp van alle kanten, banden werden leeggelaten om ons te laten zaken,aan de andere kant een krik geplaatst want het leek alsof we om zouden kiepen. Dat viel nog mee na 1 kanteling van bijna 30 gr hing hij weer op 20/15 dus dat ging wel goed. Guido heeft nog de banden vrij gegraven en de bus reed een stuk verder. Mmm de baas van de chauffeur vond via de telefoon dat wij schuld hadden en wilde onze groene kaart. Dat vonden wij niet, wij kregen ook geen papieren te zien, en hebben gezegd dat wij geen vergoeding hoefden voor een antenne van € 15,- De chauffeur is weggereden, maar of het nog een straatje heeft zullen we wel merken. De rit verder was hoe saai het klinkt alweer mooi soms ook pittig. Het nieuwe lavaland is heel byzonder, ruw spits ruig grijs en gifgroen. Als je erover loopt besef je dat je wel heel dicht bij de aarde staat. Af en toe hoor je een zacht gerommel of gepruttel of is dat verbeelding? De stoom komt uit gaatjes en het je hebt er eigenlijk vloerverwarming.Als je hier de kracht al ervaart, hoe moet het dan tijdens een uitbarsting zijn? We gaan verder en komen via wetlands in een groen soort van teletubby gebied. Glooiend groen landschap helemaal vol met bloemen, hier is het zomer ondanks de 8 graden. Net voor de Dettifoss waterval zoeken we een camping omdat het wel weer goed is voor vandaag, het rijden en meerijden vergt energie. Morgen wel dingen op het programma maar minder rijden en misschien wat rust. In elk geval tanken boodschappen en wassen, onszelf en onze kleren. We hebben wel een soort van rust verdiend. 8 aug En alweer een mooie dag. Droog en zon ong 8 graden. We rijden door een heel bijzonder landschap, veel scherpe rotsen, maar ook geglooide bergen. Hier wordt bewezen dat er echt meer dan 50 tinten grijs zijn ;-) Dan ineens is er weer een rood stuk of beige/geel. Begroeiing is er nauwelijks, alleen heel kleine bloemetjes in pollen van 1 tot 10 vierk cm. Lavazand en rotsen, en dan ineens een soort duingras. We lunchen net over een brug waar een soort parkeerhaven is. Hier mogen we dus de weg af, bij veel gelegenheden krijgen we het verzoek vooral niet van de wegen af te gaan en als het toch nodig is bij passeren met niet meer dan 2 wielen af te wijken. Hier hebben wij ook echt geen behoefte aan, de wegen zijn voor ons gevoel off-road genoeg. Eerst gaan we naar de gletsjer en de ingestorte icecave. Met de laatste uitbarsting is deze niet meer toegankelijk maar het blijft imposant om te zien. Daarna richting Askja, waar het diepste meer van IJsland ligt, ontstaan na een vulkaanuitbarsting. Dit water is koud. Ernaast ligt een warm water wat melk geelgroen gekleurd is en zwavelig is. Het zou 2.4 km lopen zijn, het voelt toch echt meer. Het is voor ons een pittig stuk om te lopen, door de sneeuw de bult omhoog. We ploegen door, je komt wel eens in een boek tegen dat iemand de sneeuwstorm door moet in een sneeuwlandschap… nou hier voelde je dat en de zon scheen ook nog. Het is de moeite waard, de kleuren en het uitzicht zijn prachtig. We maken natuurlijk foto’s en oh wat jammer, die laten niet zien wat we gezien hebben. Dit moet je gewoon ervaren. Bij de camping merk ik dat we het trapje hebben laten staan, dus weer 20 min heen en terug scheuren om hem op te halen. Als we aankomen staat daar heel geduldig het trapje te wachten. Eten is makkelijk, opgewarmde prak maar zeker smaakvol. ’s Avonds om een uur of 8 horen we van andere Nederlanders dat de waterval op 10 min in de kloof ligt dus samen met Bram en Cecile doen we dat nog maar. Het is zeker leuk en ach goed voor de spijsvertering zullen we maar zeggen. 7 aug vertrek om half 10. De rit gaat via Laugarvellir een natuurlijke warmwaterbron naar de gletsjer Kverkfjokul(819 mtr hoog). Het is een stevige rit met een aantal doorwadingen, de eerste echte uitdagingen op de reis. Best spannend. Bij de eerste stapt iedereen uit bekijkt de oversteek en filmt en fotografeert. De volgende gaan al zonder toeters en bellen, tenzij het een pittige lijkt. Ze zijn voorlopig allemaal prima te doen, maar het blijft leuk en spannend. De bron is erg lekker, heel vreemd dat er zomaar warm badwater uit de grond komt. Met een stortdouche vanaf een overhangende rots ook nog en klap op de vuurpijl een koud bad even verder zodat je ook nog kunt wisselen. Dan doen we dus met plezier. We lunchen daar ook. De weg verder naar de gletsjer is erg mooi, het is zo een wisselende omgeving van glooiend tot hoekig naar scherp. Zwart, rood, beige en veel grijs. Het lijkt soms of we in een futuristische film meespelen. Op een ander moment rijden we in de regen, precies op de grens van de bui. Het regent pijpestelen op en rechts van de auto en links is het droog, Aangekomen bij de camping zien we een heel mooi schouwspel doordat de zon boven de gletsjer staat en daar voorzichtig net niet onder gaat. Verderop is een strook met heel veel damp en stoom, wat dat is weten we nog niet. Een bijzonder mooie dag met eigenlijk heel goed weer. S Morgens bij weggaan 8 graden, s middags 10 dan weer dalend naar 7 gr. En grotendeels droog. Op naar IJsland! De boottocht loopt voorspoedig. Om 6.30 worden we niet al te zachtzinnig gewekt door blikken stem van de purser die in 3 talen uitlegt dat we om 7.30 de hutten uit moeten zijn. Ik hoor toch liever het walk-in-the-forest-alarm van mijn telefoon. We komen aan om 9.30 boottijd. Hier is het een uur vroeger. Wij kunnen als eerste de boot af, bij de douane geen enkele controle alleen de vraag hoelang we blijven en of we gaan vissen. We krijgen een sticker waarvan we denken dat ie voor de tol is en mogen het terrein af. We drinken koffie en wachten op de anderen. Behalve dat er een labrador rond de auto van Guido en Nancy wordt geleid zijn er eigenlijk voor niemand controles. Eerste plan is boodschappen doen, helaas gaat de bonus pas om 11.00 open. Op naar de Netto, maar dat dacht de hele boot. Het lijkt hier wel de dag voor kerst. Iedereen verzamelt dat wat ie nodig heeft, pinnen moet ook nog en daarna gaan we op weg. De puffins zijn het doel. Het weer is vooral mistig en regenachtig. Gelukkig bij de rots valt het mee en ja ze zijn er ook nog. Wat een leuke beestjes, en enorm fotogeniek. We vermaken ons prima, maar gaan weer verder op weg. De wegen zijn wisselend geasfalteerd en gravel. We komen bij een voor ieder geschikte camping in Skjoldolfsstadir ( dat spreken wij natuurlijk in 1 keer zonder struikelen uit) en koken ons potje. We kletsen de dag nog even door en bekijken wat het beste lijkt voor morgen. Doel was de walvistour maar de weersvooruitzichten zijn slecht. Regen en veel wind. Plan wordt nu richting Kverkjokul en Askja om dan later via een andere weg weer naar boven te gaan in de hoop dat het weer dan beter is. Na het laatste natte voetenwerk heeft Iejoor geen incontinentieprobleem meer laten zien, we hopen er dus het beste van. Na toch nog klussen en klusjes is Iejoor weer klaar voor een tocht naar het noorden. Kachel doet het, raam lekt niet meer beiden niet onbelangrijk. Het dikke dekbed is ingepakt en voor de zekerheid is er ook een klein aggregaat aangeschaft. Om meer speling te hebben op de route zijn we op woensdag na de middag vertrokken ipv donderdag. We schieten best op, het weer is onderweg goed na de regenbuien ervoor. Verderop halen wij ze weer in, picknicken en pauzeren doen we dus niet idyllisch op een mooi plaatsje met een fijn bankje, maar gewoon in Iejoor. We besluiten verder door te rijden dan gepland, komen op een mooie plek in Willeshausen bij een sportzaal annex sauna, waar we lekker een salade eten en een biertje/wijntje drinken. We wandelen nog wat door het dorp, in weer regen en ik val zo ongeveer om half 10 om van de slaap. Ik kruip er dus vroeg in, Bert alleen latend met zijn bubblespel. We slapen prima, en zijn alweer om 9.15 op weg. Hoopvol schijnt de zon, maar we gaan weer sneller dan het front. Aan de wegen wordt flink gewerkt en met af en toe een d-tour, brood halen bij de lidl en tanken ergens in Hamburg komen we tegen een uurtje of half 5 aan bij de haven van Kolding Lysbadehavn in jawel Denemarken. Daar is een camperplek met wat faciliteiten. Als ik de auto uitstap merk ik dat mijn linkerschoen wel erg drijfnat is. Zo ook de mat en mijn tas. Er staat water in het handschoenenvakje en dat sijpelt heel langzaam naar binnen, hoe kan dat nu? Iejoor houdt van water kennelijk, maar het bed is droog dat is wel belangrijk J We kopen een keycard voor de plaats en de sanitaire voorzieningen, Bert repareert de ruitensproeier en zoekt waar de lekkage vandaan kan komen. Dat wordt vooralsnog niet helemaal duidelijk, benen intrekken dus maar en niets op de grond zetten. Op de plaats komen we mensen uit Liessel tegen, met een heuse minicaravan voor 2 rottweilers achter hun camper aan. Dat ziet er wel gelikt uit. We vertrekken vrijdag op tijd richting Hirtshals, hebben met vertrek alweer regen maar ergens onderweg klaart het op. We kunnen zelfs buiten picknicken. Iejoor loopt als een zonnetje, mede dankzij de ontslakkingskuur thuis. Dat was een kuur van een aantal duistere flesjes, motor laten lopen, oude olie aflaten, een duister flesje toevoegen en dan wat rondjes rijden. Het werkt wel, de motor loopt rustiger en er is iets minder herrie. Halverwege de middag komen we op ongeveer plek van bestemming en zoeken een gratis kampeerplek. De eerste is een knollenveld tegen € 10,- betaling, de 2de is € 5,- en ligt op een parkeerplaats naast een benzinestation en winkelcentrum. We zoeken nog even verder, hebben een mooie 4w drive route, maar komen niet goed uit. We zouden er wel willen kamperen, het is er erg mooi. We komen toch weer op de goede route uit en kunnen parkeren achter de duinen, vlak aan zee. Een prima plek en ja echt gratis deze keer. Met toiletten om de hoek ook dat nog. Via sms contact met de anderen, die druppelen ook langzaam de stad binnen. Morgen zullen we elkaar treffen bij de ferry. De zon schijnt nog steeds, het waait hard. Er komen berichten binnen van een andere IJslandgroep….. het is daar sinds 20 jaar niet meer zo’n koude zomer geweest, we moeten ons maar voorbereiden. Slik. 1 augustus, we pakken de tas voor de bootreis. We rijden eerst het strand op , dat mag hier dus gewoon. Het weer is prima, we kunnen mooie foto’s maken. We zoeken de rest van de groep en vinden Bram en Cecile op de camping. We passen de shirts speciaal gemaakt voor onze trip “Kamperen??? Alleen als het ijs en ijskoud is! Het resultaat van het vele werk van Cecile mag er zijn, ze zijn echt mooi. We rijden na de koffie weg naar de terminal waar we Guido en Nancy en even later Gerrit en Sylvia treffen. Onze groep is compleet we checken in. Chauffeurs rijden de wagen weg, de rest gaat apart naar boven. We moeten een uur wachten, mogen dan via de "afgang" naar de boot en we zien elkaar op het bovendek. We komen er al snel achter dat we wat meer eten en drinken mee hadden kunnen nemen. Wat is het duur op de boot. De hut is prima, 3 bedjes een douche en een toilet, meer hebben we niet nodig. De tijd gaat een uur terug, we spreken af om half 7 te gaan eten. De zee is rustig voorlopig, ook niet verkeerd. We hangen wat buiten, gaan dan naar de hut lekker douchen en wat rusten en wat schrijven. Het buffet is eigenlijk niet om over naar huis te schrijven, dan doen we dus ook niet. Bovendien voel ik een soort van narigheid opkomen wat toch wel lijkt op zeeziekte. Ik kan alles binnenhouden, inclusief pillen, en ga lekker liggen. Het zakt en ik slaap de meeste tijd. De volgende ochtend nemen we het ontbijt en genieten we de hele dag van mooi weer, zon en een rustige zee. Als groep leren we elkaar wat beter kennen, dat is leuk. Van zeeziekte geen last. Af en toe zien we eilanden, die gaan op de foto. Het moment van de overgang van Noordzee naar Atlantische oceaan maken we heel bewust mee, maar eigenlijk verandert er niet veel. Het water is spiegelglad. Vanavond moeten we om 8 uur de hut weer uit zijn, voor die tijd willen we nog eten en zorgen we dat we gedouched zijn. Dat allemaal lukt prima. Het uitchecken gaat in tegenstelling tot inchecken ( iedereen samen en niet de chauffeurs alleen en de rest apart) gezamenlijk. Het was even zoeken in welke hoek Iejoor ook weer stond. De r achterband was weer wat zacht dus daar moest wat lucht bij. We vertrekken best vlot richting Vestmanna, met z’n achten. Ondanks het tijdstip is het nog steeds schemer. Bij Vestmanna camping aangekomen zat de eigenaar, alsof dat heel logisch is om half 12 ’s avonds, nog te wachten op klandizie. Prima plek voor allemaal, inclusief internet. We krijgen informatie over mooie plekken waar we onze korte tijd aan willen besteden. De volgende dag halen we wat boodschappen en gaan op tour. Het regent en waait maar we nemen het voor zoete koek voorlopig. De omgeving is erg mooi en na een half uur wijzen we elkaar al niet meer op de waterloopjes en – valletjes want letterlijk overal loopt hier drinkbaar water uit. Schapen lopen los rond en soms op de weg, soms schuilen ze met een rafelig pak wol of maar een half lijf vol tegen de wind en de regen achter een steen. Soms zie je pas op het allerlaatst dat het een schaap is of toch een steen. De uitzichten zijn ondanks het weer super. Het landschap is grillig, groen en ja helaas deze dag blijvend grijs. Af en toe proberen we het “bakkie” uit en ja het werkt! We proberen eerst nog een tocht te boeken maar Mykines het puffin eiland ( papegaaiduikers) . De helikoptervluchten zijn helaas de hele zomer al volgeboekt en ook de boottochten zitten vol. Nancy probeert nog een ander nummer maar ook daar geen resultaat. De eigenaar van de camping wil ons uit de brand helpen en kan ons op een lijst plaatsen als eerste reservegroep ( 8 man). We wachten af. Ook moeten we nog een adres hebben voor onze band, deze blijft langzaam leeglopen en heeft Bert aan het begin van de dag verwisseld De man is erg hulpvaardig, belt en maakt zelfs een foto van de garage zodat we het makkelijk kunnen vinden. Koken is wel weer fijn na een paar dagen bootvoer. Ieder kookt z’n eten , wij hebben bloemkool speklappen en aardappelen Hollandse pot in guur weer. Afwassen is makkelijk, we hebben de beschikking over een complete keuken. Er is ook een soort van huiskamer, lekker verwarmd en heel gezellig. Bram heeft ons het verschil uitgelegd in macaroni en mecroni, zoals het woord het al aangeeft het een is wat aangekleder dan het ander. (Het eerste woord dient met lange klanken te worden uitgesproken, het 2de woord gewoon kort.) Het eerste is dus met lekkere vulling, het ander met kaas en tomatenpuree of ketchup. Na het eten schuift iedereen aan de grote tafel aan, kletsen wat, kijken foto’s, beleven de dag opnieuw. Alle natte zaken kunnen hier gedroogd worden en we maken ons op voor een potje klaverjassen. Dit wordt royaal gewonnen door de dames ( Cecile en Anita) De volgende dag gaan we richting Mykines, we zien niet veel door de mist. Daar aangekomen valt het weer erg mee en we zijn helemaal blij als blijkt dat we mee kunnen op de boot. Het is een leuk tochtje, helaas kunnen we niet aanleggen omdat het tij in combinatie met de wind en de golfslag het te moeilijk maakt. Mm dat is erg jammer maar niets aan te doen. We mogen later nog een poging wagen, maar hij zal ons dan de volgende dag pas weer op kunnen halen. Vriendelijk bedankt maar toch maar niet. We krijgen ons geld ook nog terug. We gaan verder richting Gasadalur een nederzetting met 14 inwoners voor een sightseeing en een wandeling. We moeten hiervoor de toltunnel door, best een heel ding. Aan de andere kant is het echt mooi weer, we lunchen bij picknickbanken en gaan dan eens kijken of we tot het meer kunnen komen. Dat doel blijkt iets te overmoedig, maar we hebben een heel mooie wandeling met superweer. Terug ongeveer dezelfde weg en ook weer door de tunnel. Die tol moet betaald worden bij een benzine station, alleen er staat niet bij welke. Hij blijkt niet op onze route te liggen, dat doen we morgen dan wel als we weer naar Thorshavn gaan. De band is gerepareerd, de velg blijkt gescheurd op een nogal gekke plek. Hee dat was toch een nieuwe??? Nou ja we hebben nu weer 2 reservebanden. Binnengekomen blijkt er een enorme Italiaanse enclave te zijn neergestreken, zeg maar de Zuid-Europese uitvoering van “wij-zijn-er-bijna-van- Max “. Het is in de huiskamer een gekakel van jewelste, de keuken is ingenomen net zoals de buitenruimte. Sylvia heeft een tafel voor 8 geconfisqueerd zodat we vanavond tenminste plek hebben. We koken ieder ons potje en nemen even onze rust. Hierna wordt er weer geklaverjast nu de Amsterdamse versie, en ja de dames winnen weer. Voor de volgende dag zijn er geen plannen, iedereen rommelt aan, repareert wat, kookt wat, droogt wat. Bram en Cecile vertrekken alvast richting Thorshavn, de rest volgt zo ongeveer na de middag. We betalen de tol van gisteren nog even en kunnen in de haven al inchecken voor de boot en de auto daar parkeren. We lopen even door het stadje, Guido is onderwater aan het filmen met de gopro, helaas geen walvissen maar wel een kwal gespot J. Natuurlijk willen we ook even shoppen en goederen keuren maar uiteindelijk kopen we niets. Het is weer droog en zelfs de zon schijnt, we kunnen zelfs met de jas open lopen. Bram en Cecile sluiten weer aan, ze hebben een verassing voor de dames. Een leuk kettinkje met een puffin eraan omdat we de uitdaging van Far Oer glansrijk hebben doorstaan J Heel lief en leuk. De boot komt met wat vertraging binnen en het inchecken gaat weer hetzelfde. Nu kan ik mooi Bert met Iejoor op de foto zetten met naar binnen rijden. We kunnen gelijk de hut in, dat is fijn. We douchen, eten een broodje, zelf -meegebracht-want-de-boot-is-duur. Voor ons waren de Far-Oer eilanden een mooie belevenis, mooie natuur, schoon en vooral veel water. ( vallend van een berg en uit de lucht) Het is een ruig landschap met heel wisselend weer en veel wind. Voorafgaand aan IJsland zeker de moeite, je kunt er gerust een week rondrijden. Maar weer eens een verhaaltje over Iejoor. Na een dosis rust en in de steek gelaten zijn is Iejoor weer opgefrist en gerepareerd. Het dak is gemaakt, het bed blijft droog. Bert is nog wat aan het hobbyen geweest met de rest van de aluminium plaat en heeft wat beugeltjes en schapjes gemaakt. Zo op het oog niets bijzonders, maar wel veel werk. En wat belangrijk is het is simpel maar doeltreffend. Eerst zijn we naar Moulin Blues geweest in Ospel. Niets groots of ver’s . Dachten we. Halverwege de wereldreis echter bleven we steken. Pruttel pruttel prut stop. Op een ***lige plek half op de weg. Mm klinkt als geen diesel, dat hadden we al eens eerder gehoord dus ontluchten maar. Ja hij deed het. Voor een meter of 20, pruttel pruttel prut. Een nog ***liger plek, voor een bocht en half op straat. Ontluchten en ja hij deed het weer. Voorbij de rotonde kon Bert hem nog net goed de berm insturen want ja..pruttel, pruttel prut stop. Goede raad en wijsheid, het lag uiteindelijk in het bellen van de wegenwacht. De man kwam tot dezelfde conclusie, lucht in de leiding. Maar waar en hoe? Hij wilde ons wel naar huis slepen maar daar hadden wij geen oren naar. We zijn naar het festivalterrein gesleept, en kregen daar ons welverdiende biertje met rijstevlaai. De man van de wegenwacht netjes cola natuurlijk. Het festival was beregezellig, Iejoor had alleen een schroefje los (???) van een vervangen dieselfilter en we konden gewoon naar huis rijden. Het volgende op program was Furstenau, een weekend georganiseerd door de landcruiserclub. Een erg mooi terrein waar je heerlijk kunt rondcrossen in heel “gevarieerd”terrein. Zand, modder, bulten en kuilen, in de weg staande bomen enz. En daar waar het even niet was werden er dingen gedaan als blind rijden, met linten aan elkaar geknoopt rijden en ze heel houden natuurlijk of met een bekertje water op de motorkap en die dan vol houden. Kamperen hoort daar natuurlijk bij en ook dat kon daar. Een super weekend met veel gezelligheid en droog weer. Peter had op het forum al gevraagd of er een soort van bandenwissel kon plaatsvinden zodat je eens kon proberen welke eigenschappen een bepaald soort op jouw auto heeft. Zo gezegd zo gedaan. 4 van Iejoor onder zijn auto en 2 van hem onder Iejoor. ( wij hadden 2 reserve) Zo reed Iejoor dus met 2 iets grotere voor en de gewone achter. Dat was geen goed idee,er kwam een geluid uit Iejoor of er een varken werd geslacht. Oeps wat nu weer?? Hij liep vast en na wat giswerk werd ie op het terrein gereden en was het tijd om rond te crossen. Bert en Peter hebben de route nog een keer in Peter zijn auto gereden, later zijn de banden weer teruggezet en er was geen centje pijn meer. Ongelijke banden werkt in elk geval bij Iejoor niet. Het is erg leuk om zo weer ervaring op te doen, in dit geval is het geen punt dat je vast komt te zitten, er zijn genoeg mensen die de ervaring ( nog niet) hebben om je eruit te halen. Een erg leuk verhaal is dat een Duitse landrover eigenaar zich niet uit de blub wilde laten lieren door een Nederlandse vrouw in een toyota J J, klein beetje leedvermaak blijft er toch wel dan. Weer thuis moeten we verder kijken wat er nog verbeterd kan worden en wat nog nodig is. We moeten de boel IJslandklaar gaan maken, dat is de volgende planning. Heel onverwacht konden we toch mee, er gaat een hotelreis en een kampeerreis vanuit de landcruiserclub. Wij hebben kennelijk de laatste plaatsen aan boord. 1 augustus vertrekken we vanuit Denemarken en 22 aug weer terug. We gaan eerst een paar dagen naar Far Oer en dan door naar IJsland. Natuurlijk houden we dan weer een blog bij. In Spanje moet de klok weer een uur vooruit en we komen om half 7 op onze overnachtingsplek in Caseras. Ternauwernood kunnen we een plekje vinden naast de eigenlijke parkeerplaats op de stoep. Het staat er propvol. Het lijkt hier wel voor niks. We pakken snel om en ik ga koken. Portugese spareribs( entrecosto fatiado) mmmm met aardappelen en bloemkool. Buikjes weer vol nadat we de lunch hadden overgeslagen. Het weer blijft regenachtig en kil, wat is dat wennen. Iejoor heeft netjes gereden, de wegen waren ook merkbaar beter dan de afgelopen tijden. De volgende dag zetten we eerst Iejoor even op een betere plek en dan lopen we Caceras in. Het is een mooi plaatsje met een mooi oud gedeelte. Het weer valt mee, droog en zon wel koud voor ons gevoel. ‘s Middags lopen we door naar de mac voor een klein broodje en internet. Woensdag 5 november, 7 maanden onderweg, we rijden eigenlijk de hele dag tot een uur of half 5. Daar overnachten we op een camperplek en zien daar tot onze verrassing een klein circus staan. Hebben we toch nog een soort van afrikageluiden van de leeuw en de tijger naast de deur. We zijn nu ong 200 km van Valencia. Na een bezoek op de plaatselijke markt met als buit fruit , groente en ouwelullesloffen voor Bert tegen de nu toch wel koude voeten vertrekken we richting Valencia. De bedoeling is een camping zodat we weer eens het beddengoed kunnen wassen. De camping Coll Vert ligt op een prima afstand met goede busverbindig naar de stad. Dat is gelijk ook het enige voordeel, al dat verkeerslawaai is best hinderlijk. De wasmachines wassen alleen met koud water, dus ik doe wat wasjes op de hand met het wel warme douchewater.( ook weer eens fijn zo’n warme douche) Beddengoed moet nog maar even wachten dan. De stad zelf is prachtig, een metropool van tegenpolen. Goed bewaarde en onderhouden mooi gedetailleerde gebouwen met daar tegenover een supermodern gedeelte met evenzoveel details. We lopen en bussen er 2 dagen rond, doen veel indrukken op, komen tot rust in de botanische tuin, bewonderen alle gebouwen totdat we helemaal moe zijn. Op zondag vertrekken we richting Montserrat met nog een camperplek in Villa Franca als tussenstop. Ik ben eigenlijk niet zo lekker in orde, heb last van mn buik en Bert kookt daarom. Het werd hutspot gemaakt in het snelkookpannetje. Ondanks geen trek smaakt het heerlijk. Dat Bert zelf enthousiast is over de pan en zijn hutspot werd een keer of 9 herhaald ’s avonds J ’s Morgens voor vertrek raken we aan de praat met een Engels stel. Hij is van oorsprong Iranier en zij geven aan dat het in Iran prima en veilig te reizen is. Ok? Toch nog opties voor een avontuurlijk iets? We houden het open en onthouden de tip. Tegen de middag komen we aan bij Montserrat, het klooster hoog tegen de berg. Het is er erg mooi en gaan ook nog met het treintje naar boven. Daar beleven we een primeur…. We komen tot de ontdekking dat we op onze kaartjes € 2,- seniorenkorting hebben gekregen! En dat zonder te vragen! Pffffffffffffffff. Bert krijgt wat trek en denkt nog even terug aan zijn goed gelukte hutspot van gisteren J. Na een flinke klim naar de San Joan genieten we van het uitzicht. Prachtig zoals het ligt en dat de wolkjes eigenlijk op ooghoogte voorbij drijven. Naar beneden is het zeker zo lastig, dat hebben we toch maar even gedaan als ingeschaalde senioren ;-) We rijden door naar Navarcles, waar ook weer een camperplek is.Het referendum over een over een onafhankelijk Catalonie is hier erg duidelijk. Overal hangen gele linten , doeken en pamfletten. Dat het om een door de regering van Spanje afgekeurd referendum gaat mag de pret niet drukken. 80 % stemt voor onafhankelijkheid, maar nee stemmers komen veel niet opdagen omdat het geen “echt”referendum is. Na nog een tussenstop gaan we richting Frankrijk. Het is zwaar bewolkt,regent af en toe en het is best koud. We rijden door de Pyreneeen en ineens alsof er een gordijn wordt opengetrokken is er blauwe lucht en schijnt de zon volop. De rit is erg mooi en we stoppen bij een camperplek cq camping in Le Grande Motte. Ha fijn we kunnen weer douchen! Toiletten zijn helaas gesloten omdat de camping zelf gesloten is. Bij navraag zegt men (on) nozel jullie hebben toch een camper? Dan heb je toch gewoon toilet en douche aan boord? Juist….. de slagschepen die nu meestal rondrijden hebben dat ook bij Iejoor paste dat net niet. Onderweg had Bert al contact gehad met Jaques en Fati en op donderdagmiddag komen we aan in Draguignan. Jaques haalt ons op met de motor omdat het adres niet in de GPS staat. Wat ontzettend leuk om ze weer te zien. Het eten staat klaar en dat is wat we de komende dagen vooral zullen doen, eten praten, nog meer eten, nog meer praten,familie en kennissen ontmoeten, en weer eten en praten. We krijgen een rondleiding door het grote huis, zelf wonen ze in de tot woonhuis verbouwde stal. We krijgen een grote kamer met aangrenzende badkamer met ligbad voor ons alleen J Wat een luxe!! Heerlijke grote badlakens en de mededeling gaan jullie maar lekker in bad en wat rusten, dan zien we jullie straks voor het eten wel weer. De vrijdag praten we vooral veel en leren elkaar daardoor beter kennen. Jammer genoeg regent het veel, anders hadden we nog luxe aan het zwembad gelegen ook. Vrijdags avonds komen er nog 2 vriendinnen en om een uur of 11 wordt en dan gegeten. Het is beregezellig, een heel gastvrij gezin waar iedereen binnen komt vallen, wat eet en/of drinkt en ook kan blijven slapen. De gesprekken lukken ondanks de taalbarriere en dankzij de vertaling van Jaques goed. De zoons van Fati brengen zaterdagavond nog meer leven in de brouwerij. Bert weet de koelkast van de blauw/gele peugeot camper nog te maken, de kleinzoon van Fati mag in Iejoor zitten en de knoppen “bedienen” die is helemaal blij. Zondagmorgen vertrekken we weer met gemengde gevoelens. Met een pot vol Rhas el Hanout kruiden en een uitnodiging voor een volgende keer op zak zwaaien we nog maar eens gedag. Ons laatste stuk kaas ( steeds met zorg gekeerd en gedraaid) blijft daar achter. We zijn nog geen 2 km op weg als er in de bocht water op m’n schoot lekt. Waar komt dat nu vandaan? In het plafond zit een oud schroefgat en daar komt het uit. Mmm da’s minder. We stoppen en komen tot de conclusie dat er weer ergens water naar binnen is gekomen en ook geen klein beetje. Het matras is aan het hoofdeind helemaal nat, net zoals de lakens en de matrasbeschermer. Nu kunnen we er niets aan doen, dus we rijden maar verder en proberen ondertussen te bedenken hoe we dit op moeten gaan lossen. Als we de andere bocht pakken komt het water bij Bert naar buiten. We schieten op de peage lekker op, totdat we een aanhoudend getoeter horen. Wie zou dat zijn en waarom? Het blijkt de claxon van Iejoor te zijn en op de vluchtstrook trekt Bert het hele ding los zodat ie ophoudt, dan maar zonder toeter verder. Al snel komen we tot de ontdekking dat het een extra claxon was en dat het origineel het gewoon ook doet. Nooit geweten. We stoppen een stuk boven Lyon op een camperplek, eten bij de mac en proberen dan de boel wat te drogen. De kachel werkt goed als wasdroger/fohn en de lakens en de handdoeken zijn best snel droog. Kranten tussen de matras en de bedbodem en maar andersom gaan slapen dan. Op de matras leg ik eerst een handdoek en dan een weggooi regen poncho, daaroverheen weer het molton zodat we toch droge voeten houden met slapen. Het werkt prima. We rijden nog 2 dagen voor we in Nederland zijn en zien in sneltreinvaart de herfst voorbijkomen tot begin winter. Raar dat je van groen blad nog in Spanje tot kale bomen rijdt in nog geen 10 dagen tijd. Ook het gestress op de weg moeten we aan wennen, het geclaxonneer hier heeft een heel andere lading dan in Noord/ West Afrika. Na het tanken in Luxemburg, boodschappen in Belgie en een wegenbelastingtechnisch tactisch gekozen grensovergang komen we rond half 3 bij Els en Willem aan. Waar we 7 1/2 maand geleden mee zijn uitgezwaaid, worden we nu weer mee verwelkomd, rijstevlaai met slagroom en vlokken van de Paak. Na veel praten, vertellen en nieuwtjes luisteren gaan we naar Ommel en zijn we thuis. Een beetje vreemd en toch wel weer gewoon lopen we het huis binnen, een dubbel gevoel over onze afgebroken reis en opgeschorte plannen. Iejoor kan na 23000 km op stal om verzorgd gepoetst en gepolijst te worden voor een andere reis en droom. Voor wie nog mocht denken dat zo reizen 1 lange vakantie is……. Het is hard werken, leuk werk dat wel en ook nog vrijwillig ! Na Evora rijden we wat meer naar het noord-oosten. Niet zo heel ver, we wilden naar een vrije kampeerplek bij een stuwmeer,Barragem de Nisa/ Pavao. Het is een super de luxe plek waar zelfs een nette wasruimte met toilet en ( koude) douche zijn. In het meer mag zelfs gezwommen worden, het water is heerlijk. We zetten Iejoor eerst maar eens neer op de verharde plek en zien dat het aantal Duitse camperaars in afwachting van het veer naar Marokko best hoog ligt. Het mag de pret niet drukken we hebben al snel leuk contact. In de eerstvolgende dagen worden er zo wat dingen gerepareerd, eerst het scherm, daar worden de scharnieren ingezet en gelukkig het werkt. De kookplaat moet nog eens uitgebouwd worden want die weigert ook maar ergens warm voor te lopen en hij lekt diesel? waarom weten we niet. Na uitbouw doet hij het weer, eigenlijk is er niet echt iets aan gedaan maar ok,op een kleine lichtshow in het begin na doet hij het voorlopig weer. Het contact met de Duitse enclave is prima en we worden uitgenodigd om Kaffee zu trinken. Een gezellige boel met mooi gedekte tafels en Kaffee und Kuchen iedereen neemt wat mee. Inclusief borrel. We vermaken ons wel en vooral met Horst en Traudl hebben we veel contact. Het worden soms diepgaande gesprekken ook over de oorlog en de tekorten die zij hebben geleden,” goed” om te horen zodat we ook de verhalen van 'de andere kant' eens uit 1ste hand hebben. We lopen een keer naar het dorp voor wat boodschappen, bijelkaar 8 km en een paar dagen later hebben we meer nodig en rijden naar Portalegro. Voordat we rijden annexeren we een plek waar wij graag willen staan vanwege de zonnepanelen en dat is tussen Horst en Traudl en 2 Nederlanders. Horst en ik gaan een paar keer zwemmen het stuwmeer over naar de andere kant. Koud maar fijn. Het douchen daarna valt dan best wel mee. Het is zo gezellig met al die mensen dat Bert besluit zijn verjaardag te vieren met Kaffee, Kuchen en een Biertje/Borreltje. Op de ochtend zelf komen ze een voor een langs met een kadootje, een flesje wijn port chocolaatjes of zelfgemaakte mirabellenjam. Wat ontzettend leuk! 'sMiddags komt de hele boel gezellig aan maar eerst hebben Traudl en Lisa de koffietafel fertig gemacht. Mooi wit papieren kleed op maat geknipt, klemmetjes erop en servetten erbij en cyclaampje erop. Weil dat past in Euren auto nicht rein das habt Ihr sicher nicht dabei :-) Een aantal neemt een kan koffie mee en er wordt gezellig gekletst. De cake en koffie raken op, biertje borreltje nootje chipje op tafel, het is echt gezellig. Om een uur of 6 gaat ieder weer zijns weegs, wat een leuke verjaardag. Vandaag beschouwen wij onszelf ook nog officieel malariavrij. Op donderdag maken we met met Horst en Traudl reibekuchen. Weer feest. Er wordt een kilo of 4 aardappelen geschild en geraspt. dat raspen had wat voeten in aarde omdat de ui in het machientje niet goed pakte. Horst was niet helemaal tevreden over de substantie van de aardappelen , reiben mit der Hand ist besser. Nou ok samen met knoflook ei en kruiden werd het prima en hebben we onze buik zo dik gegeten dat we 's avonds niets meer hoefden. Er was ook een halve liter olijfolie in opgebakken.... De goede gesprekken blijven, de humor ook. Omdat een koude douche toch erg koud is probeer ik de waterzak met tuinsproeipistool uit. Het werkt goed, het water is net iets warmer dan lichaamstemperatuur. het weer is geweldig tegen de 33 graden aan in de middag en snachts best fris. Dat komt dan neer op 15 graden, sorry Nederland. Voor de rest doen we niet veel meer dan oh-en, goed praten, eten, drinken, lezen,wandelen en slapen. Op maandag 27 oktober moeten we naar Portalegro om bankzaken te doen. Bij een papierhandel vraag ik op de gok naar inernet en we mogen gebruik maken van hun netwerk. Als we willen betalen blijkt het service te zijn en is er van betalen geen sprake. Koffiegeld wordt verlegen aangenomen. In de kleine straatjes worden we door een taxichauffeur gewaarschuwd vooral niet een straatje in te gaan omdat we daar echt niet meer doorpassen met Iejoor. Dankuwel, we gaan maar rechtsaf dan. Boodschappen doen we ook, maar na een kopje koffie en dan gaan we naar Castelo Vide waar hoe kan het ook anders een kasteelruine is. Het is een prachtig dorpje met kleine straatjes en steegjes bestraat met kinderkopjes geschikt voor jonge benen niet afhankelijk van looprekjes of rollatoren. De tijd heeft hier stilgestaan. Langs de huizen staan overal bloempotten en hangen vogelkooitjes. De moeite waard om een tijdje door te lopen. Als we terugkomen zetten we de auto weer op dezelfde plek terug, we hadden de zijluifels achtergelaten. Zwemmen met Horst wordt het niet meer, het is nu toch te koud. Op vrijdag 31 okt vertrekken Horst en Traudl richting het zuiden van Portugal en Marokko. Donderdag nog met de hele enclave een biertje gedronken als afscheid. Beetje raar, we hebben 2 weken goede gesprekken en gezever gehad.We krijgen beide een kadootje uit Thailand Bert een mooie sleutelhanger, ik een boeklegger, heel lief. Hopelijk treffen we ze nog eens. ; s Avonds hebben we zelf nog eens een gesprek over wat we eigenlijk willen/moeten. Wij zijn tenslotte geen rentenierende overwinteraars, maar zochten een ander soort van reizen en avontuur. Iejoor is niet geschikt om in vrieskou te reizen vanwege de buitenliggende watertank. Bovendien om er echt binnen in te leven is hij te klein. De kogel valt al pratend door de kerk, we gaan naar Nederland terug. Met de gedachte dat we ergens februari/maart weer zouden kunnen vertrekken naar ??? Turkije???? Tsjechie??? Het grote Afrika avontuur is bij deze met pijn in het hart echt afgeblazen. Zondagsavonds moeten we even de motor laten lopen omdat de koelkast uitvalt na een dag geen zon. De Fransman naast ons vindt dat geen goed plan het is tenslotte al 9 uur savonds en hij wil slapen. We proberen hem uit te leggen dat het maar een kwartiertje duurt, maar hij wil er niets van horen we moesten maar vertrekken. Doen we morgen J Hij scheldt en ik begin in het Nederlands te zeggen dat het niet helpt. Hij zegt dat hij het niet verstaat waarop ik hem in het Nederlends Engels en Duits vertel dat dat typisch een Frans probleem is en dat hij maar moet leren schelden in een andere taal dan Frans omdat dat dan beter aankomt. Als hij smorgens om kwart voor 4 vertrekt trapt hij nog eens extra op het gas en toetert 3 keer, aardige mensen die Fransosen. Maandag 3 november , hartverwarmend afscheid van de “Duitse enclave” met kleine kadootjes en lieve woorden. Ruth als je het leest jouw sokken zijn heerlijk warm, Lisa de koekjes zijn heerlijk. Gisteren hadden we al op een drankje getrakteerd in de plaatselijke uitspanning. Nog net geen 7 maanden onderweg vertrekken we richting Spanje met als hoofddoel Valencia. Eerst gaan we nog naar Mavao een vestingstadje wat echt de moeite waard is. Van alle dagen die we hadden uit kunnen zoeken was dit verreweg een mindere. Het is namelijk HERFST in Portugal. 15 graden harde wind vliegende blaadjes en flinke buien. Het mag de pret niet drukken, drinken een galao ( koffie verkeerd) om weer warm te worden en gaan verder richting Spanje. |