Geen symphonica in rosso nee het is een beetje drama hier aan de grens. Daar waar we eigenlijk steeds een goed duo waren bij grensovergangen ging het vandaag (18-8)totaal helemaal mis. Diamma Mauretanie kant bleek geloten vanwege de ebola werd ons verteld. Ok jammer dan omkeren en zien dat je binnen 1 ½ uur de afstand overbrugt en de de papieren in orde krijgt en de ferry haalt. Helaas dat halen we op 5 minuten niet. Het wordt weer geld betalen wat je kwijtgescholden wordt omdat mensen toch wel erg handtastelijk worden en zich uitgeven voor allerlei officials wat ze niet zijn. Het wachten van 13.00 tot 16.00 duurt lang is is redelijk frustrerend met allerlei “helpers”. Kortom we zijn om de beurt zo wat gestresst. Op de boot worden we ook weer lastig gevallen door mensen die willen verkopen, van geld verzekeringen tot houten tandenflossjes. De ferry moet aan de overkant betaald worden horen we links en rechts. Op de boot als we er bijna zijn moet ik ineens de paspoorten afgeven wat ik niet wil. Het wordt bars gezegd door een man in paars shirt en ik weiger. Ik geef ze vervolgens aan iemand in uniform. Weg papieren. Ze belanden bij een kantoor en we krijgen ze gestempeld en wel terug, mooi. We regelen een passevent en een verzekering ondertussen geholpen door een Gambiaan die ons de weg wijst en redelijk behulpzaam lijkt.Een man in gestreept shirt verlangt dan de papieren op een zeer schofterige manier. Ik vraag wie hij is en nadat hij zegt douane vraag ik om legitimatie. Wil hij niet geven en eist de papieren en ik zeg dat ik aan zijn neus niet kan zien wie hij is. De hel breekt los. Ik ben een racist, ik moet luisteren en we komen hier niet meer weg en hij grist alle papieren uit mijn handen. We mogen nog niet door ik moet in de auto gaan zitten en hij wil alleen nog maar met Bert praten. Prima. De auto moet open en hij wordt nagekeken. Gambiaan komt met mij smoezen en zegt dat ik maar rustig moet blijven en of we bier in de auto hebben. Ja 2 blikken.Ssst niet zeggen, de ambtenaar houdt van bier ,dat moeten we dan maar afgeven. Ook de douane bij de poort moet betaald worden, ik zeg regel maar met Bert die heeft alles wat we hebben. Die was ondertussen druk met de douane en eigenlijk boos op mij dat ik gezegd had wat ik had gezegd. Bij de vraag naar de koelkast kwamen de 2 blikken tevoorschijn. Die moesten afgegeven worden. Bert hoort het niet, hoort alleen mag niet en schudt ze leeg in de gootsteen. Nog meer hel naar boven. We komen niet meer weg krijgen we te horen. We vragen of hij soms geld wil hebben, dat “wil “hij niet maar we mogen ook niet weg. Hij heeft alle papieren en dreigt met van alles onder andere justitie . Hij is de chef de grote chef en we hebben grote problemen. We gaan maar eens koffie zetten en wachten. Bert pakt zn telefoon en gaat gamen. Er wordt geroepen geen foto’s maken en ze eisen de telefoon. Geven we niet af. Bert gaat in de auto zitten, ik ga achterin en we plakken de auto af. Nog meer hel naar boven. Er komt een man in de auto die ik er eigenlijk uitpraat/duw en zeg dat dit mijn huis is waar hij niks te zoeken heeft. Ik ga naar mijn kant van de auto en daar staat hij ineens aan de deur te rukken, ik duw stamp hem op zn voeten en druk de deur weer dicht. Dat had geen gevolgen gelukkig want deze was wel geuniformeerd. Streepshirt komt nu praten en zegt dat Bert mee moet komen om een papier te tekenen waarin hij verklaart dat hij een bepaald bedrag aan geld heeft gewisseld. Dat doet hij niet, we hebben ook geen idee waar dit toe moet leiden. Dan zegt streepshirt dat Bert grote problemen heeft, wil hij wel met mij praten en is hij ineens niet meer boos op mij. Dan opeens verscheurt hij onze passevent en we kunnen geen kant meer op. Kennelijk wil hij gewoon een groot bedrag van ons. De poort blijft dicht, Bert zijn papieren zijn bij diverse dit keer echte ambtenaren en streepshirt smeert hem. We hebben broerlief de Gambiaan geld gegeven en die is ook weg. Het is bijelkaar 1 groot spel waar ook wel degelijk de autoriteiten aan deelnemen. Er wordt na lange tijd een agent gebeld, aan wie we proberen uit te leggen wat er is gebeurd,streepshirt is opgevist en krijgt een reprimande ik vlieg hem achterna en zeg dat hij een schande voor zijn land is. Als we uitleggen dat hij het passevent verscheurt heeft komt er een soort van sussen. Ze kunnen er nu niets aan doen, we moeten blijven overnachten, het kantoor waar dat uitgeschreven wordt is dicht. Bert krijgt ook zijn paspoort terug en inshalla morgen gaat het gebeuren. We leggen ons er voorlopig bij neer we krijgen thee aangeboden en we zien wel wat de douane doet morgen. Het rijbewijs en kentekenbewijs zijjn nog in politiehanden. Wat een corruptie hier. En dan te bedenken dat Diamma niet meer mag afstempelen ivm dit soort praktijken. Dat ging om de Senegalese kant, dit is de Mauretaanse kant.
Na keurig 3 kopjes thee en een rusteloze nacht hebben we uiteindelijk om 5.45 een noodnummer gebeld naar de Nederlandse ambassade in Senegal. Ze heeft onze naam opgenomen en toegezegd dat er na 2 – 2 ½ gebeld gaat worden met ons en wenst ons verder sterkte. We maken maar weer koffie en eten roggebrood, wat we nog bij ons hadden. Verder wachten we maar af. De echte grote chef komt om een uur of half 9 aangelopen, stelt zich netjes voor als politieambtenaar en vraagt wat nu eigenlijk het probleem is. We leggen het nog een keer uit en hij weet ons te vertellen dat het verhaal strookt met weten we veel en dat de persoon in kwestie is opgesloten en totaal geen beambte is maar een burger. Ik moet nog eens mee naar boven, ik krijg een deel van het betaalde geld weer in mn handen gedrukt met de mededeling dat de Mauretaans politie geen problemen wil en heeft met ons. Het passevent wordt opnieuw uitgeschreven zegt hij en ineens zijn daar het kenteken bewijs en Bert zijn rijbewijs weer terug. Ergens tussendoor belt het consulaat terug en kan eigenlijk alleen maar zeggen dat we vooral rustig moeten blijven. De beambte is toch wel onder de indruk als ik zeg dat Bert de ambassade aan de telefoon heeft. Om half 10 uiteindelijk krijgen we de passevent, moet de politieambtenaar met ons mee naar de poort en vertellen aan alle anderen dat we echt mogen gaan. N, maar we hebben even onze buik vola nog een paar pestcontroles van de andere instanties mogen we dan gaan. Waarom officiele instanties tolereren dat burgermensen zich zo mogen gedragen en zelfs opdracht tot controle kunnen geven kunnen we alleen maar naar raden. Nu aangekomen op Menata komen we enigszins tot rust en zijn behoorlijk geschokt van het geheel. Het haalt de charme van deze landen zeker voor een groot deel weg.