Inmiddels staan we niet zo heel ver meer van de grens af ( 100 km), bij Barbas een motel waar we even kunnen douchen en de ,wedstrijd Portugal – Ghana hebben gezien. Onderweg niet zo heel veel gezien behalve kamelen op de weg. Die blijven dan ook gewoon staan, kijken je aan en vragen zich ws af wat voor kameel jij wel bent en hoe je het in je hoofd haalt te denken dat hij/zij voor jou aan de kant zou moeten. We hebben nog geen overlanders gezien helaas. We hebben nog 5 dagen voor ons visum ingaat, ruim de tijd dus.
Zaterdag 28 juni, de Ramadan begint ongeveer nu. Voor de zekerheid maar gevraagd of er morgen brood te koop is, want anders moeten we zelf even bakken of in het voren kopen. De plek bij het motel is best goed, alternatief is een vrije plek aan het strand vol in de harde wind en het zand. Hier kunnen we douchen tegen vergoeding, hebben we een wc om de hoek en vooral gratis wifi. Af en toe drinken of eten we wat zodat ze toch wat verdienen. Water ( geen drinkwater) mogen we halen bij de moskee.We kunnen recht de lobby inkijken en zo kun je ongemerkt veel observeren. Het verschil man/vrouw is groot. De vrouwen lopen zonder uitzondering gesluierd soms jonge meisjes ook. De mannen zitten in de lobby, voor de dames is er een soort familiekamer, salon de the, zodat ook zij kunnen bijkomen van hun reizen. Daar zitten de kinderen dan ook Dit zijn meestal Mauretaniers. We moeten de tijd een beetje doorkomen hier en vermaken ons met appen, kleine klusjes en lezen. Een nieuw fenomeen is ontstaan, boekbespreken, Bert is in de ban van de aardkinderen en het is grappig om daar over te praten. Ik heb de voorraad maar eens opnieuw opgeschreven, er is weer een nette leesbare lijst. Ook is er een fles in een andere overgeschonken zodat die niet zo opvalt. Ik denk eigenlijk dat we ook zonder nog boodschappen te doen de Ramadan wel doorkomen. Het plan is maandag te vertrekken naar vlak voor de grens zodat we de 1ste op tijd door kunnen reizen. De verhalen die we hierover lezen zijn heel verschillend, van een hele middag wachten tot gepiept in een half uur.
Zondag 1ste ramadan, het is onnatuurlijk rustig.De bakker is toch nog niet geweest dus eten we brood van “ le cafe” van gisteren. Geen probleem het laat zich goed oppiepen. De kookplaat heeft weer kuren, hij maakt af en toe en onvoorspelbaar een heel raar zingend geluid en geeft ook nog een lichtshow, dan drukken we hem snel uit. Als daarna het koelproces klaar is starten we hem weer op en doet hij het normaal. MMMM toch niet zo’n goed product als we dachten? Toch maar zien dat we ergens nog een gloeispiraal opduiken want als de gasflessen leeg zijn moeten we weer alles hierop koken.Dat doen we trouwens weer zelf vanavond een omeletje met van alle groentes erin. Begeleid door een hertog jannetje, de voorraad is nu op en we moesten tenslotte proosten op het NL elftal. Het blijft apart om zo de wedstrijd te kijken, de vlag en de leeuwtjes op tafel en een paar personeelsleden die ons nu goed genoeg kennen en ons wat plagen dat Nederland niks is en Mexico wel. De eerste helft hebben ze nog gelijk ook maar ze zijn erg blij met ons dat Nl gewonnen heeft.Iemand komt met Mauretaans geld aan en de vraag of we willen wisselen. We rekenen dat eerst maar eens rustig uit, maar wat ze willen hebben klopt wel ongeveer en zo is iedereen blij. Het wordt goed verstopt want invoeren van dit aardse slijk mag niet.De zon is onder dus er mag gegeten worden, Bert krijgt soep ei brood driehoekjeskaas en dadels voorgeschoteld met een glas thee, Ramadaneten.
’s Nachts is er veel te doen, men mag eten dus men leeft J Er wordt tot bijna zonsopgang gevoetbald daarna is er weer rust, nog even eten en slapen. Brood is er niet maar we krijgen weer van gisteren. De kookplaat toont zn kunsten weer maar ik krijg het niet goed op foto. We willen toch even naar het servicecentrum mailen. Evengoed hebben we koffie en na het ontbijt zetten we vast wat spullen bovenin de auto voor het echt heet wordt. De wind is gaan liggen en het is gelijk 10 graden warmer ondanks de hoeveelheid zand en stof in de lucht. De papieren voor morgen zitten nu ook bijlekaar in een mapje. Hoe laat we vertrekken weten we niet, het is maar een uur rijden en daar zal het wel druk zijn. We gaan maar eens naar de lobby. Het is daar koeler en ze zijn wakker. Hassan loopt er weer en is vrolijk als altijd. De broden hoeven we niet af te rekenen en we krijgen er nog 2 extra mee voor onderweg. We nemen nog foto’s, een van de mannen heeft ooms in Weert wonen, echt grappig.
Zo op het eind van Marokko wordt het tijd voor wat statistieken: totaal 10.300 km gereden,waarvan In Marokko 6300 km; 1700 liter diesel; gem. gebruik 1 :6 ; 1 kookplaatreparatiestop (Spanje), 1 x afgesleept naar garage in Spanje; 3 garagestops in Marokko; 4 nieuwe schokdempers ; 4 nieuwe bladveren; gewichtsverlies Bert ± 6 kg, Anita ± 2 kg verschil moet er zijn en heel veel indrukken.
De nieuwe blog komt als het goed is uit Mauretanie
Zaterdag 28 juni, de Ramadan begint ongeveer nu. Voor de zekerheid maar gevraagd of er morgen brood te koop is, want anders moeten we zelf even bakken of in het voren kopen. De plek bij het motel is best goed, alternatief is een vrije plek aan het strand vol in de harde wind en het zand. Hier kunnen we douchen tegen vergoeding, hebben we een wc om de hoek en vooral gratis wifi. Af en toe drinken of eten we wat zodat ze toch wat verdienen. Water ( geen drinkwater) mogen we halen bij de moskee.We kunnen recht de lobby inkijken en zo kun je ongemerkt veel observeren. Het verschil man/vrouw is groot. De vrouwen lopen zonder uitzondering gesluierd soms jonge meisjes ook. De mannen zitten in de lobby, voor de dames is er een soort familiekamer, salon de the, zodat ook zij kunnen bijkomen van hun reizen. Daar zitten de kinderen dan ook Dit zijn meestal Mauretaniers. We moeten de tijd een beetje doorkomen hier en vermaken ons met appen, kleine klusjes en lezen. Een nieuw fenomeen is ontstaan, boekbespreken, Bert is in de ban van de aardkinderen en het is grappig om daar over te praten. Ik heb de voorraad maar eens opnieuw opgeschreven, er is weer een nette leesbare lijst. Ook is er een fles in een andere overgeschonken zodat die niet zo opvalt. Ik denk eigenlijk dat we ook zonder nog boodschappen te doen de Ramadan wel doorkomen. Het plan is maandag te vertrekken naar vlak voor de grens zodat we de 1ste op tijd door kunnen reizen. De verhalen die we hierover lezen zijn heel verschillend, van een hele middag wachten tot gepiept in een half uur.
Zondag 1ste ramadan, het is onnatuurlijk rustig.De bakker is toch nog niet geweest dus eten we brood van “ le cafe” van gisteren. Geen probleem het laat zich goed oppiepen. De kookplaat heeft weer kuren, hij maakt af en toe en onvoorspelbaar een heel raar zingend geluid en geeft ook nog een lichtshow, dan drukken we hem snel uit. Als daarna het koelproces klaar is starten we hem weer op en doet hij het normaal. MMMM toch niet zo’n goed product als we dachten? Toch maar zien dat we ergens nog een gloeispiraal opduiken want als de gasflessen leeg zijn moeten we weer alles hierop koken.Dat doen we trouwens weer zelf vanavond een omeletje met van alle groentes erin. Begeleid door een hertog jannetje, de voorraad is nu op en we moesten tenslotte proosten op het NL elftal. Het blijft apart om zo de wedstrijd te kijken, de vlag en de leeuwtjes op tafel en een paar personeelsleden die ons nu goed genoeg kennen en ons wat plagen dat Nederland niks is en Mexico wel. De eerste helft hebben ze nog gelijk ook maar ze zijn erg blij met ons dat Nl gewonnen heeft.Iemand komt met Mauretaans geld aan en de vraag of we willen wisselen. We rekenen dat eerst maar eens rustig uit, maar wat ze willen hebben klopt wel ongeveer en zo is iedereen blij. Het wordt goed verstopt want invoeren van dit aardse slijk mag niet.De zon is onder dus er mag gegeten worden, Bert krijgt soep ei brood driehoekjeskaas en dadels voorgeschoteld met een glas thee, Ramadaneten.
’s Nachts is er veel te doen, men mag eten dus men leeft J Er wordt tot bijna zonsopgang gevoetbald daarna is er weer rust, nog even eten en slapen. Brood is er niet maar we krijgen weer van gisteren. De kookplaat toont zn kunsten weer maar ik krijg het niet goed op foto. We willen toch even naar het servicecentrum mailen. Evengoed hebben we koffie en na het ontbijt zetten we vast wat spullen bovenin de auto voor het echt heet wordt. De wind is gaan liggen en het is gelijk 10 graden warmer ondanks de hoeveelheid zand en stof in de lucht. De papieren voor morgen zitten nu ook bijlekaar in een mapje. Hoe laat we vertrekken weten we niet, het is maar een uur rijden en daar zal het wel druk zijn. We gaan maar eens naar de lobby. Het is daar koeler en ze zijn wakker. Hassan loopt er weer en is vrolijk als altijd. De broden hoeven we niet af te rekenen en we krijgen er nog 2 extra mee voor onderweg. We nemen nog foto’s, een van de mannen heeft ooms in Weert wonen, echt grappig.
Zo op het eind van Marokko wordt het tijd voor wat statistieken: totaal 10.300 km gereden,waarvan In Marokko 6300 km; 1700 liter diesel; gem. gebruik 1 :6 ; 1 kookplaatreparatiestop (Spanje), 1 x afgesleept naar garage in Spanje; 3 garagestops in Marokko; 4 nieuwe schokdempers ; 4 nieuwe bladveren; gewichtsverlies Bert ± 6 kg, Anita ± 2 kg verschil moet er zijn en heel veel indrukken.
De nieuwe blog komt als het goed is uit Mauretanie
RSS-feed