Maandag 23 nemen we afscheid van Angela en Graham die met Mowgli rijden een unimog., we hebben het heel gezellig gehad samen. De Inktvis die we de avond ervoor gekregen hebben van een aardige jongeman geven we aan hen, zij lusten het graag en wij niet. Is de vis toch goed besteed. We gaan richting Dakhla en de rit loopt prima.We buigen de weg af naar een heel mooie kust, een uit een boek. Verder is er niet veel te beleven onderweg behalve dat er bussen vol met miltairen rijden. We worden af en toe gecontroleerd en het gesprek gaat natuurlijk weer over het Nederlands voetbal team. Als we de stad binnenrijden beseffen we dat het hier een uur vroeger is en is de wedstrijd 15 min bezig. Onder het genot van een cola bij de tent met televisie en het eten van de buurtent kijken we de wedstrijd . Zowel de kijkers als de commentator zijn pro nederland, lichaamstaal en enthousiast verslag zeggen veel J Robben Hood en Ollanda kabira wordt er geroepen, zoveel als Nederland is groot.
We rijden richting overnachtingsplek, we hadden al wat rondgekeken. Hier kun je prima vrij kamperen en we staan tegen het strand aan. We kijken en praten met 2 mannen die staan te vissen en drinken samen Willem koffie. Er is een hond een soort collie die je zo mee zou willen nemen. Ze speelt graag en het heeft niet veel nodig en ze komt de fles netjes terugbrengen.De mannen denken dat de hond van ons is, we leggen uit dat dit in Nl best een dure hond is.Bert blijft tot 11 uur bij de vissers, ze vangen een vis wat ze lulu noemen. Een goede vangst. De volgende ochtend zien we de 2 bekers netjes naast de wagen staan met een stuk steen erop ze hebben de koffie als oppepper gebruikt voor het lange vissen. Na het ontbijt komt er een auto met 2 mannen aanrijden. We mogen hier dus eigenlijk niet overnachten is de boodschap, ze waren half in uniform heel netjes en vragen om een fiche. Ze rijden weer weg nadat we gezegd hebben een andere slaapplek te gaan zoeken. Jammer het is hier erg mooi. Ineens komt de hond weer aanrennen en wil spelen. Dat doen we dan maar. We blijven de rest van de dag staan en gaan eind van de middag naar de stad, koffie drinken bij het cafe waar wifi en tv is. De koffie is erg goed en ziet er mooi uit. Cappacino met een mooi laagje en con leche is hete geschuimde melk met rose, groen( zoet) en choc poeder erop en een zakje nescafe erbij. Lekker hoor. We appen wat en gaan dan eens boodschappen halen. We eten cactusvijgen, het is de goede tijd. Ze smaken eigenlijk heel neutraal, als je niks anders hebt prima maar geen “omrijfruit”. We zoeken nog een kip uit om te laten slachten, die kunnen we dan morgen eten. De slaapplek is lang niet zo fijn als de andere, of dat komt door de wind weten we niet. De slaapkoof voelt aan als een schip, Bert heeft nergens last van en slaapt als een roos.
De 25ste moeten we toch nog even terug naar Dakhla, om geld te pinnen, dat was vergeten. We rijden terug naar het “oude”strandje, waar we de reservetanks omgieten in de gewone. We mogen geen extra diesel meenemen Mauretanie in. Bij het scharnier van het “slaapkamerraam”was een schroef kapot dus daar moest wat gerepareerd, dan kon daar ook goed. We hebben nog koffie gedronken en lekker gebaksels van de patisserie gegeten en toen richting Porto Rico gegaan. Ook hier geen collega overlanders wel heeeeeel veeel zand en nog meer wind. Als je buiten loopt moet je je aankleden omdat je anders gezandstraald wordt. We eten de kip met komkommer/tomaatsalade en brood. Als oppepper een lang verstopt heerlijk eerlijk Limburgs biertje, Hertog Jan. Ik had hem eigenlijk nog langer willen bewaren, maar de controles aan de grens schijnen erg precies te zijn en we gaan ook net in de ramadan over, reden om precieser te zijn. Dan drinken we het liever hier op J
Inmiddels staan we niet zo heel ver meer van de grens af ( 100 km), bij Barbas een motel waar we even kunnen douchen en de wedstrijd Portugal – Ghana hebben gezien. Onderweg niet zo heel veel gezien behalve kamelen op de weg. Die blijven dan ook gewoon staan, kijken je aan en vragen zich ws af wat voor kameel jij wel bent en hoe je het in je hoofd haalt te denken dat hij/zij voor jou aan de kant zou moeten. We hebben nog geen overlanders gezien helaas. We hebben nog 5 dagen voor ons visum ingaat, ruim de tijd dus.
We rijden richting overnachtingsplek, we hadden al wat rondgekeken. Hier kun je prima vrij kamperen en we staan tegen het strand aan. We kijken en praten met 2 mannen die staan te vissen en drinken samen Willem koffie. Er is een hond een soort collie die je zo mee zou willen nemen. Ze speelt graag en het heeft niet veel nodig en ze komt de fles netjes terugbrengen.De mannen denken dat de hond van ons is, we leggen uit dat dit in Nl best een dure hond is.Bert blijft tot 11 uur bij de vissers, ze vangen een vis wat ze lulu noemen. Een goede vangst. De volgende ochtend zien we de 2 bekers netjes naast de wagen staan met een stuk steen erop ze hebben de koffie als oppepper gebruikt voor het lange vissen. Na het ontbijt komt er een auto met 2 mannen aanrijden. We mogen hier dus eigenlijk niet overnachten is de boodschap, ze waren half in uniform heel netjes en vragen om een fiche. Ze rijden weer weg nadat we gezegd hebben een andere slaapplek te gaan zoeken. Jammer het is hier erg mooi. Ineens komt de hond weer aanrennen en wil spelen. Dat doen we dan maar. We blijven de rest van de dag staan en gaan eind van de middag naar de stad, koffie drinken bij het cafe waar wifi en tv is. De koffie is erg goed en ziet er mooi uit. Cappacino met een mooi laagje en con leche is hete geschuimde melk met rose, groen( zoet) en choc poeder erop en een zakje nescafe erbij. Lekker hoor. We appen wat en gaan dan eens boodschappen halen. We eten cactusvijgen, het is de goede tijd. Ze smaken eigenlijk heel neutraal, als je niks anders hebt prima maar geen “omrijfruit”. We zoeken nog een kip uit om te laten slachten, die kunnen we dan morgen eten. De slaapplek is lang niet zo fijn als de andere, of dat komt door de wind weten we niet. De slaapkoof voelt aan als een schip, Bert heeft nergens last van en slaapt als een roos.
De 25ste moeten we toch nog even terug naar Dakhla, om geld te pinnen, dat was vergeten. We rijden terug naar het “oude”strandje, waar we de reservetanks omgieten in de gewone. We mogen geen extra diesel meenemen Mauretanie in. Bij het scharnier van het “slaapkamerraam”was een schroef kapot dus daar moest wat gerepareerd, dan kon daar ook goed. We hebben nog koffie gedronken en lekker gebaksels van de patisserie gegeten en toen richting Porto Rico gegaan. Ook hier geen collega overlanders wel heeeeeel veeel zand en nog meer wind. Als je buiten loopt moet je je aankleden omdat je anders gezandstraald wordt. We eten de kip met komkommer/tomaatsalade en brood. Als oppepper een lang verstopt heerlijk eerlijk Limburgs biertje, Hertog Jan. Ik had hem eigenlijk nog langer willen bewaren, maar de controles aan de grens schijnen erg precies te zijn en we gaan ook net in de ramadan over, reden om precieser te zijn. Dan drinken we het liever hier op J
Inmiddels staan we niet zo heel ver meer van de grens af ( 100 km), bij Barbas een motel waar we even kunnen douchen en de wedstrijd Portugal – Ghana hebben gezien. Onderweg niet zo heel veel gezien behalve kamelen op de weg. Die blijven dan ook gewoon staan, kijken je aan en vragen zich ws af wat voor kameel jij wel bent en hoe je het in je hoofd haalt te denken dat hij/zij voor jou aan de kant zou moeten. We hebben nog geen overlanders gezien helaas. We hebben nog 5 dagen voor ons visum ingaat, ruim de tijd dus.
RSS-feed