The gambiaWe rijden richting the Gambia niet wetend wat ons te wachten staat na alle verhalen links en rechts. Inshalla we zien het wel. We rijden een stuk wasbordweg passeren de boom waar we tegen aangereden zijn. De tak ligt er uitgedroogd bij. We zien het verschil van de mensen omdat de Rammadan afgelopen is. Iedereen is blij, lacht en is mooi gekleed. Feest!!!! Of het daardoor komt dat we makkelijk Senegal uitzijn geen idee, maar het gaat van een leien dakje. Stempeltje hier stempeltje daar ook nog op de goede plek en nu naar de andere kant. Daar moesten we even wachten, de douaneambrtenaar had geen flauw idee wat hij met het carnet moest. Na 20 min kwam hij met een passevent aan omdat de carnet niet geldig zou zijn. Jawel hoor meneer kijk maar op de achterkant. Ok dus toch maar invullen. Hij weet het werkelijk niet en een beetje verborgen geef ik aan hoe hij de stempels moet zetten zodat hij niet te veel gezichtsverlies lijdt. Dat is in orde hij stempelt waar we willen en dan nu naar de politie. Die lobbyt wat voor een wisselaar, tijdens het wachten bij de douane had hij al zo wat informatie ingewonnen over ons reilen en zeilen, wilde nog eens weten waarheen en of hij een andere keer ons niet mocht gidsen. Mag ik jullie email? Hmmm ok, een nepadres opgegeven en toen moesten we door naar het dorp voor de immigratiestempels. We vonden het wel raar, geen vragen over de verzekering van de auto geen immigratiestempel niks. De douane fluit ons nog eens na, wij reageren niet, maar hij komt ons nalopen en wil in de auto kijken. Die ligt tactisch vol rotzooi en de wc vooraan. Ok goede reis. In het dorp blijkt inderdaad de immigratiepost te zitten en ja hij wist ervan. Hoelang blijven jullie? Tja geen idee. Hij moest het weten voor het stempel dus we zeggen 3 weken, dan zijn we hier zeker klaar. Nog even vragen waar we het beste geld kunnen halen , dat werd keurig uitgelegd. Ondanks alle doemverhalen hier dus ook een makkie. Geen verdwaald geld geen kadootjes niets. Op naar de ferry om de Gambiarivier over te steken. Daar ergens een stuk ervoor een bord met de melding weegbrug en tickets voor de ferry. Dat maar doen dan. Er komt een man aanroepen, die ons verteld hoe het werkt. 2500 cfa voor de auto 200 voor de extra passagier en 1000 voor de bagage. Bagage??? Dat staat nou net niet op de lijst. Hij houdt vol dat dat moet en Bert weerlegt dat als iemand lopend het veer over wil met een tas hij dus 1000 extra moet betalen. Ja nouuuu neeee ..daarom wil hij in de auto kijken hoeveel bagage we hebben. Nou nee je bent geen douane ambtenaar, niet van de politie dus je komt er niet in. En we hebben ook geen bagage. Dus de auto is leeg? Ja die is leeg. Ok dan geen 1000 cfa , we krijgen keurig 2 bonnetjes en gaan naar de ferry. Daar aangekomen zien we de controle over het hoofd en na wat gespeelde boosheid van zijn kant en excuses van onze kant mogen we de auto vooraan voor de vrachtwagens neerzetten. Daar komen we Pieter uit Utrecht tegen die een recyclingproject wil gaan starten. Nou genoeg werkvoorraad hier. We eten een stokbroodje en dan komt de ferry er al aan. De wagen van Pieter bestuurd door zijn Senegalese zwager komt bij het oprijden behoorlijk in de knoei en moet met de voorkant weer op de ferry getild worden omdat de oprijplaten niet goed lagen. Dat betekent dus dat ik ga coachen want dat willen we met Iejoor niet. Daar zijn de mannen het niet mee eens, maar daar trek ik me niets van aan, het is onze auto en ik loods. Er wordt nog eens wat gezegd, ik roep nog een keer its my car en dat ik gezien heb wat er gebeurde met die andere wagen, Iejoor komt goed op zn plek. De jongens kunnen er nu wel om lachen en komen zelfs bij ons zitten voor een praatje. Hij legt uit over het zoute en het zoete water dat in de droge tijd de rivier meer zout is en in de regentijd meer zoet en dat in de zoete tijd de nijlpaarden in de rvier zitten. Leuk om te horen, hij zegt veel respect voor ons te hebben. Intussen zien we mannen bezig met een olievat wat enorm lekte. De beide doppen sloten niet goed en waren met plastic zakjes “dicht” gemaakt.Het was vanaf een andere ferry overgerold naar de onze en vlak voor Iejoor neergelegd. Er zat diesel in en tegen de tijd dat ze aan het overgieten waren , waren er al ettelijke liters uitgelopen. Iets waar je maar niet verder bij na moet denken, zeker niet moet bij gaan roken en je ook niet moet vergissen omdat het er wb kleur en schuim uitziet als cola. “gelukkig”houdt de geur je wel tegen. Met afrijden herhaalde zich het verhaal, maar nu stond de grote baas zelf te loodsen. Die wilde mij dus ook weg hebben en ik ben simpel voor hem gaan staan. Bert keek toch alleen naar wat ik aangaf , de baas maakte een duiveltjesbeweging over mij naar Bert. Ik liep naar hem toe pakte hem vast bij zn armen en zei al lachend dat ik zeker een duiveltje was maar dat het onze auto was waar we zuinig op zijn. De toeschouwers vonden het wel leuk. Richting Banjul, omdat we eerder geen geschikte overnachtingsplek konden vinden. We hebben zeker 18 controles gehad die we met elke keer weer een andere opmerking, vraag of halve waarheid konden versnellen zonder dat we weer de auto moesten openmaken. Een keer heeft Bert gewoon gezegd je komt de auto niet in je bent niet van de douane. Ook goed. Er wordt geregeld open en minder open om kadootjes gevraagd, maar behalve de man van de ferrytickets heeft er niemand wat gekregen.Onderweg komen we een omgekeerde verkeersdrempel tegen, een goot waar je echt wel voor op de rem gaat. Ze noemen het een Irish crossing. Grapppig om te zien en erg effectief. Het valt ons langs de hele weg op dat er goede gezamelijke watervoorzieningen zijn die er prima uitzien. Gewoon water oppompen en eronder een cementbak met goot naar een veedrinkbak. Dat scheelt de meisjes en vrouwen heel wat lopen en er is schoon water.Onderweg komen we nog een vrachtwagen van expeditie bedrijf Thijs uit Weert tegen, daar rijden we natuurlijk even voor terug om op de foto te zetten. In Serrekunda mogen we overnachten bij een restaurant omdat we hier nog geen goede camping konden vinden. We eten hier natuurlijk wel. Het internet is er snel en ik kon mooi een blog met alle foto’s plaatsen. Dan horen we dat Graham en Angela in de buurt zijn die zoeken we morgen dus op.Voor we richting camping gaan moeten we geld wisselen. We hadden 1000 dalasi gehaald wat neerkomt op € 20,- zelfs voor Gambiaanse begrippen geen wereldbedrag J. Bij de bank wisselen we harde euro’s en gaan dan naar de supermarkt. Ook hier hanteren ze meer dan europese prijzen dus waarom het briefgeld hier niet groter is dan 100 begrijpen we niet echt. Angela en Graham hebben redelijk problemen omdat ze geen carnet hebben. Er is hen voor een bepaalde tijd toestemming gegeven om in Gambia te blijven en in die tijd proberen ze verleniging te krijgen zodat het carnet alsnog geregeld kan worden. We kletsen bij en horen dat ze het aan de grenzen niet zo makkelijk hebben gehad als wij.Camping Sukuta in Serrekunda ziet er netjes uit er is genoeg water en een geweldige openlucht douche. Gewoon een ommuurde grote ruimte met een boom er midden in. En koel water. Geen benauwd hokje maar gewoon fijn. Voor het eerst in misschien wel 10 weken heb je het een soort van beetje koud als je onder de douche uitstapt. Voor de rest blijft het heter dan heet, de regen blijft uit op wat onbeduidende druppels na. Hier wordt gewacht op regen. Voor ons nog niet erg, de wegen blijven berijdbaar zo en het luchtrooster van het dak waar anders het zonnepaneel opzat moet nog worden afgedekt. Zo wordt de 31ste een klusdag voor ons allemaal. Bert het rooster en de popnagels van de koof vernieuwen omdat ze eruit getrild zijn. Graham moet een houten plaat in he zijraam zetten omdat dat is gesneuveld. Ze halen samen een plaat multiplex, maar Graham heeft zich verzaagd en moet voor een nieuwe. We zitten hem wat te pesten dat ie daar mooi een statafel van kan maken.Onze koelkast hield er ook even mee op, of het kwam dat ie zelf ging ontdooien of dat het kwam door te weing spanning weten we eigenlijk niet. Goede nieuws is dat het wel weer doet. Er was nog een Duitser op de camping die alleen onderweg is en zijn vrouw weer ontmoet ergens in Casablanca. Best een pittig stuk om alleen te rijden. Bert raadt hem af langs Atar te gaan omdat dat alleen te gevaarlijk is over de piste en eigenlijk niet echt toegvoegde waarde heeft. De Ougija’s die wij nog hadden konden we mooi met hem wisselen, hij een goede prijs en wij zijn ze kwijt.De koelkast houdt er ’s avonds toch weer mee op er is niet genoeg spanning meer. Hoe het komt geen idee maar we vragen aan de eigenaar om stroomaansluiting. We drinken met zn 4ren een biertje in de bar en gaan slapen. Voor het eerst valt er wat serieuzere regen, het is erg benauwd. De volgende dag probeert Bert uit te vinden waar de stroomstoring zit en uiteindelijk blijkt het om een kapotte zekering te gaan die er waarschijnlijkdoor de klap met de boom uitgeknald is. Deze is hier niet te koop en er is nu nog 1 reserve. Misschien kunnen we die op laten sturen uit Nederland met DHL. Morgen willen we kijken voor andere zonnepanelen, vandaag wordt dat niets meer omdat het vrijdag is. Verder is het eigenlijk te warm om ook maar iets te doen, zelfs de locals hebben er last van. Bert heeft al een paar dagen last van zn darmen, maar dat lijkt nu over te gaan. Van de slechte dagen die je hebt onderweg heb ik er 1 vandaag, toch zorgen om de te verkrijgen visa, de uitbraak van ebola links en rechts en de eventuele grenssluitingen die dan kunnen volgen , de mankementen die zich voordoen en de warmte maken het er opgeteld geen fijne dag van. Morgen weer een nieuwe?Zaterdag, er moeten zonnepanelen gehaald worden. Bij een MP nogwat zaak eigendom van indiers moeten die zijn. We zijn er zo ongeveer de hele morgen en een stuk van de middag aan kwijt maar dan hebben we 2paneeltjes van 12 volt die gekoppeld 24 volt zijn. Samen goed voor 60 watt, en ook een maat die te bevestigen valt. 1 is in de winkel de ander moet ergens anders uit voorrad worden opgehaald. We wachten en bekijken ons de gang van zaken eens in de winkel. Het is een tvserie op zich. Een vrouw moppert dat ze niet van plan is de hele dag te wachten, de eigenaar wijst op een stoel waar ze maar moet gaan zitten. Een man heeft een klein blik verf gemengd nodig, het antoord is dat ze alleen grote blikken mengen. Met groot bedoelen ze dan 9 gallon wat neer komt op 35 of 40 liter. Daar moet hij dan weer voor bellen, uiteindelijk staat hij nog in de winkel als wij ondertussen geld hebben gewisseld, cola hebben gedronken , boodschappen gehaald en weer staan te wachten op de afhandeling van alles. Ze komen dus eigenlijk stoelen te kort. Van 2 jongens koop ik waaiertjes van biezen. Ik raak wat aan de praat en het verhaal is dat ze elke dag deze kant op komen om die dingen te verkopen, met de hele familie, zodat ze inkomsten hebben. Geld voor school is er niet. Het zure is dat de scholen er wel zijn met inrichting en wel gesponsord door diverse landen. Maar onderwijs is voor de meesten niet weggelegd omdat ervoor betaald moet worden. Als we terugkomen maken we kennis met Fabienne en Gianni, een jong Zwitsers stel die met hun VW bus via Egypte in Zuid Afrika zijn geweest en door eigenlijk alle ebolalanden naar hier zijn gereisd. Onderweg hebben ze een piepklein katje geadopteerd wat ze grootbrengen met een flesje.We hebben met zn 6sen een gezellige middag en kunnen elkaar veel informatie geven. Zondag wil ik een machinewas draaien, maar dat blijkt niet zo eenvoudig. Je zou denken dat je de kraan opendraait de stekker er indoet het progamma kiest en dat rest vanzelf gaat. Niet hier, de wasvrouw moet geroepen worden en dan kan er morgen wel gewassen worden. ???. Ok we hebben de lakens vanavond weer nodig, morgen willen we ws weer op weg dus ik doe het op de hand. Maar ach, spelen met water als het warm is was vroeger toch het leukst om te doen? Bert klust aan de panelen dat is een dagtaak, gelukkig schijnt de zon niet volop, maar evengoed is het met 36 graden behoorlijk warm. Hij heeft al uiensoep klaar voor vanavond, dat was beloofd aan iedereen. Die gaat er goed in , de panelen worden weer op het dak gemaakt en doen hun werk. Eigenlijk wilden we vandaag weer verder, maar besluiten toch te wachten en te horen of het papierwerk van Graham en Angela lukt. Ook bij hun is er iets mis met de stroomvoorziening, ws de dynamo. Dat kan goed gerepareerd worden. Wij gaan richting Banjul om eens te kijken wat daar is. Als we ergens stoppen om naar een jurkje te kijken raken we aan de praat en gaan lopend naar de markt. We komen bij het presidentsgebouw en praten daar met militaire bewaking, heel erg gezellig. De markt is leuk en kleurrijk, maar je loopt direkt tegen gidsen aan die zichzelf uitnodigen om jou te vergezellen. Niet echt het plan. Als we een winkel inlopen wordt nummer 1 weggejaagd door nummer 2 die dan meeloopt. De info die ik krijg van hem over de winkel is dat deze brede en smalle schappen heeft en ook hoge en lage. Oh ja ??? nou dat is mooi. Nummer 1 komt weer in het vizier en Bert zegt ie op moet hoepelen. Ineens is hij een racist waarop Bert zegt dat hij een schande is voor Gambia. Ik duw de een in de ene richting en de andere de andere kant op met shout up. Ok we gaan de markt weer op en kopen zo het een en ander. Leuke stof en okraatjes en mango’s . Weer richting camping. De weg naar de stad is een grote gatenkaas in het zand. De weg voor de president is prachtig, maar afgesloten.Terug op de camping rommelen we weer wat om morgen te kunnen vertrekken. Erg veel hebben we hier niet gezien of gedaan, gewoon uitrusten en klussen, voor meer is het simpel te warm.Als we de 5de vertrekken horen we nog net dat Angela en Graham de verlenging gekregen hebben zodat ze toch verder kunnen reizen. Gelukkig maar, we zien of we elkaar voor Nigeria weer tegenkomen en dan eventueel dat stuk samen kunnen doen. Fabienne en Gianni vertrekken richting Mauretanie dus er wordt van iedereen afscheid genomen. We gaan eerst tanken om de Dalassi op te maken, er staan 2 dames te helpen. Dat ze niet alleen goed zijn in tanken blijkt als er aan Bert gevraagd wordt of ze mee mag met hem en daarna door de andere hey Bert are you horny? Op dit moment niet,nee. Dat ik gewoon in de auto zit en alles hoor is voor de dames niet belangrijk. Richting de grens hebben we weer erg veel controles waar heel open om kados gevraagd wordt. Hebben we niet, wat zijn we krenterig. Bij de grens is de bewegwijzering zo onduidelijk dat we verkeerd parkeren. 1 bord zegt duidelijk rechts, een ander bord staat achteraf bekeken, niet te zien, oplinks.Er staat een man in burger te schreeuwen dat we ergens anders moeten staan. Omdat we dachten dat het om een fixer ging deden we of de dom waren. De politieagent schiet uit zn slof, zegt dat we de wagen moeten verzetten en nog meer van dat soort dingen. Hij roept dat het bord links wijst wij zeggen rechts. Hij loopt met mij naar het half scheve zwarte bord met witte pijl en begint van voor af aan. Ik zeg sorry, we hebben hem echt niet gezien en dat we eigenlijk een beetje onzeker waren over de man in burger omdat we onderweg al veel problemen hadden gehad met valse agenten en dat dat echt niet leuk was. Ik doe mn best zeg dat ik aan hem kan zien dat hij een capabele agent is met een uniform aan en dat dat heel duidelijk is. Onze passen worden gestempeld en we moeten het kantoortje in komen. We krijgen een preek en staan als 2 schoolkinderen voor het bureau, inclusief inktpotruimte, van de hoofdmeester. De preek duurt, zeggen nog een sorry, en de agent zegt dat we een verkeersovertreding hebben gemaakt en de preek begint weer. De zwart-gele vogels in de boom buiten zijn heel druk aan het nestelen, maken mooie korfjes en zingen, dat is een mooi gezicht. Inmiddels kijkt de man naar de map met papieren waarop ik aan de buitenkant een sticker heb gemaakt waarop staat: confidentiele rapportage voor het minsterie van onderzoek, met een mooi leeuwstempel erop. Ik zie het hem in zn hoofd opnemen en uiteindelijk als Bert nog een keer sorry zegt mogen we gaan Pffffff. Het carnet is verder geen probleem en we gaan Senegal in. Ook daar is het weer “duidelijk”allemaal maar we hebben alle stempels en het carnet wordt ook weer afgetekend. De man zegt dat we mogen gaan maar na 100 meter staan er mannen te roepen dat we naar de politie moeten. ??? daar komen we net vandaan. Wat doen we , terug of door? We rijden door het visum heeft multiple entry en we zien het straks wel weer.
|