Op maandagmorgen op tijd opgestaan om naar de garage te gaan. Eerst nog even langs de Lidl om voor 3 dagen eten mee te nemen. De reparatie staat voor 2 dagen gepland maar je weet maar nooit of er ook nog een nieuwe koppelingsplaat in moet wat weer langer tijd vraagt. Om 5 over 9 rijden we het terrein op, waar Hugo nog even op zich laat wachten. Maakt niet uit we moeten ons toch nog een beetje installeren. Jose zegt dat we de spullen gewoon neer kunnen zetten en dat doen we maar. Er wordt wat naar de veranda gebracht waar we de komende dagen zullen "wonen" . We ruimen de voorkant van Iejoor uit en we zien nu hoeveel kilo zand er nog inligt. Later klop ik de mat uit en er vormt zich een miniterp van zand uit diverse landen.... Het blok is inmiddels schoongespoten, de koppeling zelf is nog in orde, dat scheelt weer gelukkig. Het blijkt dat de boel al eens eerder los is geweest omdat er een bout ontbreekt. Misschien is de plaat dan ooit al eens vervangen. Ergens om een uur of 1 wordt er gegeten, ik pak ons brood en zo, of wij ook mee willen eten. Nou.. lekker graag. We krijgen een heerlijke lunch met viskoekjes, rijst met erwtjes en wijn. Ik heb de druiven gepakt en het brood en samen eten we lekker. Een sigaartje na en dan is het weer werktijd. Als ik vraag zal ik vanavond koken zegt Jose  ‘jullie gaan vanavond mee uit eten’ . Oh? Maar ik kan wel koken vanavond, we hebben van alles bij ons. Nee zegt Hugo, papa neemt jullie vanavond mee.

Ik loop zo eens wat over het terrein en vind een eiernest met 16 eieren, en nog 1 verdwaalde. Ze blijken allemaal nog goed te zijn, mooi zo. Er lopen zo wat beesten over het terrein rond, een zooi kippen een eend en 2 geiten.

Uit eten was heerlijk, een vriend van Jose heeft een restaurant O Finalmento, waar goed gekookt wordt. Ook de wijn is heerlijk en een paar flessen later gaan we weer naar huis. Alcoholcontrole bestaat hier waarschijnlijk niet.

We slapen rustig, het is hier doodstil. Dinsdag wordt er weer hard gewerkt aan Iejoor. Raar hoor dat je vanuit de auto zo naar de grond kunt kijken. Het is leuk om te zien hoe alles in elkaar zit. Bert had op internet een filmpje gevonden van Tarrain taimer, dus in geval van nood…. Hugo heeft het niet nodig,  hij weet precies wat hij moet doen. Als de hele boel er weer onder wordt gezet blijkt dat er 1 seal niet goed is waardoor er olie lekt. *** daar moet een nieuwe voor besteld worden, hij is niet op voorraad. Dat duurt opnieuw 2 dagen, de logistiek in dit stuk van de Algarve is niet echt super, soms tot frustratie van Hugo. Ok minimaal 2 dagen langer kamperen bij de garage. Gelukkig is er internet, is de locatie goed en zijn de mensen vriendelijk. Het stuur wordt nog even nagekeken, er ontbraken een paar schroeven die eruit getrild waren. Dat zit dan weer mooi vast. ‘s Middags wordt er Portugese soep voor ons gemaakt, van bakkeljouw tomaat ui paprika kikkererwten en aardappel. Samen met brood en natuurlijk wijn een heel stevige lunch. De verloren kilootjes lijken wat verloren te raken zo. ‘s Avonds maak ik een pan spaghetti waar ook lekker van gegeten wordt. De avond wordt weggekletst en Bert moet aan de eigengestookte drank, medronho, gemaakt van de vruchten van de aardbeienboom. Hij kan redelijk sterk zijn en dat had tot gevolg dat er wat duffigheid was de volgende morgen. Woensdag is een wachtdag, Iejoor wordt verplaatst naar de wei omdat de brug natuurlijk nodig is voor andere reparaties. Ik poets de binnenkant maar een beetje schoon zodat je een soort van nuttig bent. De lunch was de soep van gisteren , maar nu aangevuld met schelpjesmaccaroni. En natuurlijk wijn. Je zou er best aan kunnen wennen. S’Avonds weer uit eten, met wat minder wijn, dat zou ook eens tijd worden.

Donderdag weer een wachtdag, Bert spuit Iejoor af veel Afrikaans zand blijft in Portugal. We bekijken wat mogelijkheden voor een andere route/reis. Er was een plan om via Italie en Griekenland richting Israel of Jordanie of naar Egypte te gaan met een ferry, maar nu de politieke ontwikkelingen zo onrustig zijn vragen we ons oprecht af of dit wel veilig is. Waarschijnlijk is het slimmer om de tijd af te wachten en later verder te bekijken wat de gevolgen zijn van alle acties van IS en Amerika en de toegezegde Nederlandse hulp.

Jose haalt verse vis die de grill opgaat, ik maak een grote schaal sla dus de lunch is weer goed. Hopelijk komt de seal een beetje op tijd binnen en kan er vandaag nog begonnen worden met het afmaken van alle klussen. Er moet ook nog wat gelast worden, uitlaat en de beugel aan de voorkant. Hoewel we een goede plek hebben begint het weer te kriebelen en willen we ook wel graag weer verder.

Om half 5 is de seal binnen en wordt Iejoor weer op de brug gereden. Dat zo’n klein dingetje er zolang over moet doen, maar hij zit er snel onder. Het nodige laswerk wordt gedaan en Bert en Jose gaan weg voor een proefrit. Alles werkt gelukkig, dus we kunnen met een gerust hart op weg naar weer Monte Gordo, waar we nog naar het strand willen en naar de wasserette moeten. Daarna zien we wel weer.

Na een snelle overtocht naar het vasteland van Spanje en 2 dagen rust op een camping daar zijn we richting Portugal Monte Gordo gereden. Han en Anja( broer en schoonzus) zijn daar op vakantie en daar langs gaan is erg leuk. We hebben lekker gegeten met zn 4ren en we hebben veel bijgepraat. Wij vooral hebben gepraat er was ook zoveel te vertellen. En ook nog gewoon in het Nederlands, dat is ook wel makkelijk hoewel Engels en Duits geen en Frans al minder een probleem zijn. De eerste nacht per ongeluk op het parkeerterrein van het hotel blijven slapen, maar de volgende dag wordt Iejoor op een parkeerterrein er tegenover gestald. Van een Fransman met Portugese camper begrijpen we dat we hier gewoon mogen blijven staan zolang we er maar geen campinggedrag vertonen. Dat is mooi dat scheelt minimaal € 15,- per dag. We kunnen zo af en toe bij Han en Anja douchen dus dat is prima geregeld. Het is erg gezellig ieder gaat zn gangetje en elke dag drinken we wel wat samen. Op zondag is hier een Maria-processie met ’s avonds een groot vuurwerk. Heel mooi om te zien.

Iejoor moet ernstig naar de garage, op de weg naar Monte Gordo verloor het linker achterwiel wel erg veel olie, dus zo snel mogelijk naar een vaste plek en zo weinig mogelijk meer rijden. Op de gok naar een mecanicien richting Villa Real, die verwees ons door naar Jose Eladios Rodigues met zijn zoon Hugo  in Azinhal die veel met 4 x4 en vrachtwagens kon. Gelukkig was de routebeschrijving goed, zelf hadden we dit adres nooit gevonden. Daar aangekomen was het al snel duidelijk dat de keerring van het lager stuk was en dat dat wel een paar uur werk was. Onderdelen moesten worden besteld en op woensdag kon dat gemaakt worden. Omdat de versnellingsbak ook rare geluiden maakt in versnelling 1, 2 en 3 maar niet in 4 rijdt Hugo even mee om te luisteren. Ja, die moet dus ook gerepareerd worden en er wordt gebeld voor de onderdelen. Maandag wordt daar over teruggebeld dus voorlopig blijven we hier in Monte Gordo. Intussen heeft Bert contact met Rocco uit Beesd over de reparaties. Die geeft heel veel hulp en info. Maandag wordt de prijs doorgegeven en dat is wel even slikken. Via Rocco komen we bij een adres wat maar de helft kost, onderdelen van Tarrain Taimer een Australisch merk, maar evengoed origineel Toyota. Hoe dat kan ?? geeft niet, het komt ons goed uit. Dinsdag rijden we weer naar Jose en Hugo om persoonlijk uit te leggen wat we met de onderdelen willen. Ze vinden het geen probleem om via hier te bestellen, zijn eigenlijk wel blij met het adres. Om met vader Jose te spreken dat is very money. Woensdag zijn we weer present en en wordt hard gewerkt. De lagers zijn echt aan gort, de as blijkt ook behoorlijk ingesleten. Deze wordt in het dorp refurbished met een ijzer/nikkel verbinding. Hij ziet eruit als nieuw. Dat was nog even extra werk. De werkplaats is gezellig, er komen zo eens wat klantjes langs, bekijken Iejoor en horen de reis en de schade. Als we komende week hier moeten zijn +mogen we ook overnachten, geen enkel probleem. De reparatie duurt 2 dagen. Met links de bergraafplaats en rechts het autokerkhof zal het wel rustig slapen worden daar. Het is heel aardig dat dit mag, we mogen zelfs gebruik maken van de veranda van het in aanbouw zijnde huis. We rijden weer terug naar Monte Gordo, halen nog boodschappen voor een paar dagen en installeren ons weer op de parkeerplaats. We blijven tot maandag hier en in die tijd willen we zo weinig mogelijk rijden. We moeten even op zoek naar douches want aan het strand is dat nu best koud. Wel heb ik mn haren gewassen met een zelfgemaakte sproeikop. De dop van een waterflesje ingeprikt, flesje gevuld met warm water en voila het werkt. ( ideetje geleend van waterarm moslim -afrika met verplicht wasritueel)

Klein stukje Mauretanie

We gaan van Nouackchott via Menatacamping naar Nouadhibou Auberge Dauphins, waar Maud is. Een flinke rit maar we halen het prima. Het is er fijn, de vliegen daargelaten. We kletsen bij en gaan dan slapen. Er zijn Zwitsers vader met dochter die de woestijn in zijn, we zien ze de volgende dag. Gaby en Rene. We zwemmen wat en kletsen de dag voorbij. Bert helpt Rene nog met zijn zonnepaneel, hij heeft er tenslotte ervaring mee. ‘savonds trakteren we Maud op een hamburger bij Nomades in de stad. We hebben voor morgen de hulp van Ahlmeida weer ingeroepen voor de grensovergang, om 8.15 moeten we klaar staan. Hij is er goed op tijd en 8.45 rijden we bij de grens binnen. We geven onze papieren af en 9.05 rijden we weer in niemandsland. Alles geregeld in nog geen kwartier tijd, wat een opluchting. Marokko in duurt 2 uur maar is niet vervelend, een mooie labrador snuffelt eens, maar wil er eigenlijk direkt weer uit. Het zal wel stinken. De diverse papieren zijn wat verwarrend, maar we worden naar de goede kantoortjes gestuurd. De douaneambtenaar kijkt wat spullen na en dan mogen we richting scan. Bert heeft een sanitaire stop dus rij ik de auto de ruimte maar in. Daar kijken ze best even van op en staan eigenlijk wat te lachen. Een grote vrachtwagen met een hoge lange arm eraan rijdt naar achteren en scant 4 auto’s tegelijk. Nog een keer zeggen dat we echt geen wapens hebben en dan mogen we gaan. Op naar Dakhla. Bij Barbas bel ik mijn moeder even terug voor m’n verjaardag. Daar lees ik ook de whats appjes, leuk om te krijgen. Tegen de avond komen we aan op Trouk, de parkeerplaats voor kiters waar Fabie en Gianni staan. Leuk om ze weer te zien, Lily het katje is flink gegroeid. Bij een controle wordt de groene kaart gevraagd, maar die zit diep verstopt. We geven de afrika verzekering en na wat bekijken werd deze ook goedgekeurd. Marokko staat er ook gewoon op. Als Bert later zoekt zien we dat zijn gewone groene kaart niet geldig is in marokko en hebben we dus de eerste 8 weken onverzekerd rondgereden. Ok gelukkig nu wel verzekerd dus.

Terug in Marokko

De aankomst in Marokko voelt wel goed, het stressgevoel van de grens kunnen we nu achter ons laten. Rosso heeft veel invloed op ons gehad en nog. De weg naar Dakhla is lang en saai. Een stuk ervoor halen we wat boodschappen zodat we niet naar de stad zelf hoeven te rijden maar gelijk naar de parkeerplaats kunnen. Daar zijn Gianni en Fabie, en nog een stel andere Nederlanders Teun ( Tony) en Yvonne met de Hassan bus. We praten bij en gaan vroeg slapen. Bijna 12 uur liggen we onder zeil. Ik voel me niet lekker , ben flink verkouden en ga weer terug op bed. Bert rust buiten uit en gaat smiddags ook weer slapen. Kennelijk hebben we dat meer nodig dan eten. De hele dag gehangen en verslapen, zondag halen we boodschappen en tanken. Even snel op internet en weer slapen en suffen. We koken weer eens wat uitgebreider, hebben een kippetje laten slachten. Lekkere verse Marokkaanse sla, opgebakken aardappelen en kippepoot. Mm jammer dat ik niks proef of ruik,maar aan de omgeving te zien ruikt het lekker. Ik heb mn 2de antibiotica kuur op, de ontsteking is eindelijk weg maar de vliegen vinden nog steeds een weg door de korst. Bij Bert hetzelfde alle plekjes die je hebt moet je afplakken, ze willen zelfs door de pleister heen.Fabie voelt zich nog echt ziek, ws malaria. Giannie is ook flink ziek geweest en ze beseffen nu pas hoe dicht zij bij de ebola zijn geweest en welk risico ze gelopen hebben. Gelukkig is hij weer vol energie aan het kiten.

Wij vertrekken naar Boujdour, de camping waar we op de heenweg al zijn geweest, we weten wat we er hebben, inclusief letterlijk dezelfde rommel in de prullenbak. Het is een land van wind, zand, vliegen en bij vlagen erg vieze lucht. Lang leve mn verstopte neus. We sukkelen met zo’n 65 km snelheid tegen de wind in en ja dan ineens rij je toch te hard volgens de lasergun. Shit scheisse, we krijgen een bon. Maarliefst  300 DH oftewel € 27,- voor 7 km te hard. Tja op 16.000 km de eerste bekeuring, zuur geld maar het gaat. We krijgen netjes een kwitantie, en de mannen doen gewoon hun werk. In Laayoune tanken we vol en halen we brood en cola dat kan er nog wel van af. We slapen bij een lagune Khnifiss een mooie plek waar zelfs bewaking is voor de bootjes met 3 honden. Een natuurwachter komt een praatje maken, we krijgen een glaasje thee van een familie en worden verder heerlijk met rust gelaten. De natuurwachter vertelt ons nog over de groente, die naar een groot deel van west afrika geexporteerd wordt, wij zeggen ook nog naar Nederland soms en we roemen de smaak. Hij is trots, terecht. Bert heeft last van zijn elleboog, hij lijkt wat ontstoken. Doek erom, creme erop en ibuprofen slikken en dan maar hopen dat het over gaat. Met die kant hangt hij veel uit het raam, de wind slaat er constant op dus dat zou irritatie kunnen geven. We rijden de toeristische route naar het noorden om uiteindelijk in Ceuta aan te komen en proberen daarbij zo te rijden dat we niet teveel hetzelfde zien. Via Icht waar we op een mooie camping Borj Biramane overnachten ( met een lekker koud biertje) Als we gaan slapen merkt Bert iets in zijn kussen. Hij hoorde wat en wist niet wat het was. Na wat gerommel met het kussen, ( de boel was gewassen) schiet er ineens een beest uit wat in mijn ogen een grote spin is. Volgens Bert was het een salenmander, het doet er niet zo toe, feit was dat ik nog nooit zo snel het bed uit ben gesprongen. Waar ik natuurlijk weer uitgebreid de complimenten voor kreeg en krijg. Daarna komen we weer bij een bushkamp uit in Tissint. Ook daar is het erg mooi en kunnen we zelfs even zwemmen onder een miniwatervalletje. ‘smorgens vertrekken we bij 35 graden en maken veel temperatuurverschillen mee. Uiteindelijk in Marrakech is het net zo warm als smorgens 8 uur maar het is te doen. De weg is supermooi en gaat dwars door de bergen. Op een gegegeven moment zo spectaculair dat ik een gevoel heb van de-goliath-achtbaan-in-het-voorste-karretje. Onderweg moesten we nog een paar keer stoppen omdat er filmopnames waren voor de film Mission impossible 5 met Tom Cruise, we hebben hem niet gezien de hele entourage wel. In Tazenakht halen we wat inkopen en daar worden we gewezen op een zachte achterband. Mmm, lekkende velg dus maar even een bandenboer opzoeken. Bert had een binnenband bij zich dus die wordt er netjes ingelegd en we gaan weer verder waar we dus in centrum Marrakech overnachten. Dan gaan we richting Beni Mellal en buigen even af naar de cascades van Ouzoud, bij nader inzien rijden we maar door wat een toeristenkermis daar. De omgeving is erg afwisselend, diepe dalen, mooi begroeid, erg ruig. We komen in Beni Melal en kunnen daar eindelijk weer eens naar een echte supermarkt. Ook wel eens fijn om gewoon rond te kijken wat er is. Vijgenjam en vleeswaren( snijvlees) stonden op het lijstje en ook weer eens gehakt. Als ik deze week eens mijn smaak terug krijg ga ik spagetti koken. Voor de rest cola en vruchtensapjes, door een weigerende gps konden we de winkel met alcoholvergunning in Marrakech niet vinden, dus wordt het sap. Aan fruit geen gebrek, het is oogsttijd en dat merk je hier goed. Overal onderweg staan kramen waar je van alles kunt kopen, het is hier een rijk landbouwgebied. We overnachten bij hotel Jnane Ait Asserdoun op de parkeerplaats, waar we weer eens flink in verwarring worden gebracht over prijzen, in of exclusief zwembad en rust. Zwembad bleek betaald, maar niemand wist hoeveel, het varieerde van 15 tot 70 D. Uiteindelijk hebben we 80 betaald inclusief zwemmen. Rust hebben we daar niet gehad, er was een disco en alle mannen uit de verre omgeving komen daar ook. Af en toe vrouwen en dat mondt snacht om half 4 uit in een vreselijke scheld en schreeuwpartij van waarschijnlijk moederdevrouw die vond dat manlief thuis moest komen. De poort bleef dicht. Omdat men ook had besloten een vrachtwagen te laden cq te lossen van/met kratjes limoflesjes gaf dat wat extra lawaai. Vooral omdat de kratjes 1 voor 1 een paar meter over de grond werden gesleept. Lichtelijk geergerd heb ik naar buiten geroepen dat mensen hier probeerden te slapen dus stilte graag. Het hielp niet echt maar ik was wel mn ergernis kwijt. Het enige verschil was dat de vrachtwagen meer richting losplek werd gereden. Pas om half 9 worden we weer wakker en maken ons klaar voor het volgende stuk. Onderweg bij het tanken merken we dat de andere achterband wat zacht is en Bert pompt hem op. Op een stuk met een flinke bocht lijkt het dat de wagen uit wil breken en we stoppen. Ja weer zacht dus. Nu blijkt dat de andere velg ook een gaatje heeft net naast een andere las en we moeten nu de laatste reserveband gebruiken. Ook is er iets met de remcilinder,hij lekt namelijkwat olie, wat weten we nog niet dat laten we morgen nakijken. We stoppen voorbij Oulmes op een leeg stuk landbouwgrond op een zijzandweg. Het is een doorgaand pad waar de mensen met auto’s en ezels langs naar huis gaan en ongeveer 3 uur lang komen er veel mensen langs, soms 3 x, of met oma achterin de auto. Het is erg gezellig en de mensen zwaaien eigenlijk allemaal. Nu is het erg donker en doodstil. Alleen een hond komt de kippenbotjes opeten.

De bedoeling is om weer naar camping Belle Vue in Ilay Moudriss te rijden via Meknes waar we dus naar de garage moeten. We worden door heel veel mensen weer uitgezwaaid, hier is nog geen toerisme en vindt men het gewoon leuk dat je daar komt staan. De omgeving veranderd van bosachtig naar fruitkweek en landbouw. Enorme akkers, die inmiddels leeggeoogst zijn. Dit is de voorraadschuur van Marokko. In Meknes moeten we een garage zien te vinden die ons kan helpen aan een nieuwe binnenband, of een nieuwe velg en de remcilinder na kijken.Bert spreekt in de straat van mecaniciens iemand aan, die kan zelf niet helpen maar hij loodst ons door de stad naar diverse adressen.Bij nummer 1 gaat dat lukken lijkt het en de band wordt eraf gedraaid en gaat richting werkplaats. ?? Ehm waarom gaat de band naar de werkplaats? De band was de beste van het hele stel. Ohh ja remmen… cilinder…… nee daarvoor moeten we naar Casablanca is het advies. Binnenband voor de andere lekke velg heeft hij bij nader inzien niet en de velg waar hij mee komt aanlopen past in de verste verte niet, dus na handjes schudden en bon voyage op naar nummer 2. Die zegt gelijk dat hij niets voor ons kan betekenen. Op naar nummer 3, die heeft ook grote banden en ja hij heeft een binnenband. Deze wordt erom gelegd en nu hebben we dus weer een goede reserveband. Nummer 4 doet de olie en het oliebadfilter, ieder heeft zo zn specialiteiten. De cilinder komt wel, het moet wel gemaakt maar het werkt nog. Nog even wat boodschappen en dan fijn naar de camping waar we om 3 uur aankomen. Nisar herkent ons en is verbaasd ons te zien. We leggen het verhaal uit , hij heet ons welkom en maakt de douche aan. Rust. Ik doe de handwas en Bert klust wat rond. Dan roept hij kijk eens naar de velg? In de eerste die lek ging, waar een binnenband inzit, zit nu een flinke scheur. Bovendien is de binnenband zo slecht ingezet dat het ventiel scheurt, dus dat zal ook allemaal wel gaan lekken. Mmmm in het land van 1001 garages zal iejoor er veel zien. Bert smeert er siliconenkit op, stel dat het wel…… Voor de zekerheid kijkt Bert dan ook nog maar naar de 2band met binnenband en dat ventiel zit er heel diep in. Dat is nu de reserveband maar toch. Een andere optie is de velg van de 2de reserveband te gebruiken dus we zitten nog niet helemaal zonder maar we moeten toch weer op zoek naar reservespullen. We besluiten om 2 nachten te blijven we hebben tijd genoeg en zijn moe. We koken weer eens uitgebreider, gehaktbal sla en gebakken aardappelen. De andere helft van het gehakt maar ik gelijk spagettisaus van zodat we morgen niet zoveel te koken hebben. We zitten de avond heerlijk rustig en slapen goed.

We gaan richting Chefchaouen op 5 september en ontmoeten daar op de camping Karl de Zwitser met hond Virus. Erg leuk en gezellig. Ik maak omelet en we eten met zn 3en. Er komt een mecanicien kijken naar Iejoor en hij “weet”binnen 10 seconden wat er is. Er wordt een berekening gemaakt en alles wordt meegenomen ook wat klein laswerk en zelfs een extra bladveer van mercedes wat volgens hem alles moet oplossen. Zaterdag weer een garagedag dus. Bert blijft erbij, Karl neemt mij een stukje mee de stad in om wat rond te kijken en koffie te drinken. Na dik een uur komen we terug bij de garage en is er eigenlijk nog niks gebeurd. We bekijken alles eens met zn 3en en wachten wat. Na 4 uur repareren met verkeerd gereedschap ondank de belofte van vertrouwen, geen marokkanse reparatie en nog meer krijgen ze nog niet eens de ring van de differentieel eraf. Er wordt wat vloeibare seal aangebracht en dat is het wel. Mmmm, weer een halve dag weg. De boel wordt weer teruggezet er wordt uitgelegd dat ze de boel niet los krijgen en we gaan dan maar weer. Betalen doen we niets, het wordt ook niet gevraagd, ze zien zo ook wel dat we er niet blij mee zijn. We vertellen Iejoor dat er geen Marokkanse garage meer in beeld komt, Europese garages alleen als het nodig is ;-) We hopen dat we alles halen naar Europa en dat we daar rustig kunnen kijken wat er loos is met de lekkende olie.

Op de heenweg onder Marokko hadden we wat statistieken, dus nu is dat ook wel weer een goed moment

Kilometers gereden:19.000; liters diesel: 3350; Bekeuringen: 1 voor te hard rijden;Lekke banden: geen; Blaas op de band: 1;Lekke velgen: 2; Slechte bladveren: 4x waarvan 1x opgelost met houtblok in Mauretanie; bezochte landen:11; afgegeven fiches: 90;mooiste bushcamp: fort Saguene aan de Amogjarpas in Mauretanie; slechtste overnachtingsplek: Jnane Ait Asserdoun in Marokko; lekkerste tajine: kiptajine bij villa Bens in de Sahara; leukste camping: 7 Palava St Louis Senegal; zweetdruppels: niet te tellen; gewichtsverlies Bert: 16 kilo; gewichtsverlies Anita: 9 kilo; geconsumeerde vliegen: willen we niet weten; indrukken: heel veel.