In Spanje moet de klok weer een uur vooruit en we komen om half 7 op onze overnachtingsplek in Caseras. Ternauwernood kunnen we een plekje vinden naast de eigenlijke parkeerplaats op de stoep. Het staat er propvol. Het lijkt hier wel voor niks.
We pakken snel om en ik ga koken. Portugese spareribs( entrecosto fatiado) mmmm met aardappelen en bloemkool. Buikjes weer vol nadat we de lunch hadden overgeslagen. Het weer blijft regenachtig en kil, wat is dat wennen. Iejoor heeft netjes gereden, de wegen waren ook merkbaar beter dan de afgelopen tijden. De volgende dag zetten we eerst Iejoor even op een betere plek en dan lopen we Caceras in. Het is een mooi plaatsje met een mooi oud gedeelte. Het weer valt mee, droog en zon wel koud voor ons gevoel. ‘s Middags lopen we door naar de mac voor een klein broodje en internet.
Woensdag 5 november, 7 maanden onderweg, we rijden eigenlijk de hele dag tot een uur of half 5. Daar overnachten we op een camperplek en zien daar tot onze verrassing een klein circus staan. Hebben we toch nog een soort van afrikageluiden van de leeuw en de tijger naast de deur. We zijn nu ong 200 km van Valencia. Na een bezoek op de plaatselijke markt met als buit fruit , groente en ouwelullesloffen voor Bert tegen de nu toch wel koude voeten vertrekken we richting Valencia. De bedoeling is een camping zodat we weer eens het beddengoed kunnen wassen. De camping Coll Vert ligt op een prima afstand met goede busverbindig naar de stad. Dat is gelijk ook het enige voordeel, al dat verkeerslawaai is best hinderlijk. De wasmachines wassen alleen met koud water, dus ik doe wat wasjes op de hand met het wel warme douchewater.( ook weer eens fijn zo’n warme douche) Beddengoed moet nog maar even wachten dan.
De stad zelf is prachtig, een metropool van tegenpolen. Goed bewaarde en onderhouden mooi gedetailleerde gebouwen met daar tegenover een supermodern gedeelte met evenzoveel details. We lopen en bussen er 2 dagen rond, doen veel indrukken op, komen tot rust in de botanische tuin, bewonderen alle gebouwen totdat we helemaal moe zijn. Op zondag vertrekken we richting Montserrat met nog een camperplek in Villa Franca als tussenstop. Ik ben eigenlijk niet zo lekker in orde, heb last van mn buik en Bert kookt daarom. Het werd hutspot gemaakt in het snelkookpannetje. Ondanks geen trek smaakt het heerlijk. Dat Bert zelf enthousiast is over de pan en zijn hutspot werd een keer of 9 herhaald ’s avonds J
’s Morgens voor vertrek raken we aan de praat met een Engels stel. Hij is van oorsprong Iranier en zij geven aan dat het in Iran prima en veilig te reizen is. Ok? Toch nog opties voor een avontuurlijk iets? We houden het open en onthouden de tip. Tegen de middag komen we aan bij Montserrat, het klooster hoog tegen de berg. Het is er erg mooi en gaan ook nog met het treintje naar boven. Daar beleven we een primeur…. We komen tot de ontdekking dat we op onze kaartjes € 2,- seniorenkorting hebben gekregen! En dat zonder te vragen! Pffffffffffffffff. Bert krijgt wat trek en denkt nog even terug aan zijn goed gelukte hutspot van gisteren J. Na een flinke klim naar de San Joan genieten we van het uitzicht. Prachtig zoals het ligt en dat de wolkjes eigenlijk op ooghoogte voorbij drijven. Naar beneden is het zeker zo lastig, dat hebben we toch maar even gedaan als ingeschaalde senioren ;-) We rijden door naar Navarcles, waar ook weer een camperplek is.Het referendum over een over een onafhankelijk Catalonie is hier erg duidelijk. Overal hangen gele linten , doeken en pamfletten. Dat het om een door de regering van Spanje afgekeurd referendum gaat mag de pret niet drukken. 80 % stemt voor onafhankelijkheid, maar nee stemmers komen veel niet opdagen omdat het geen “echt”referendum is. Na nog een tussenstop gaan we richting Frankrijk. Het is zwaar bewolkt,regent af en toe en het is best koud. We rijden door de Pyreneeen en ineens alsof er een gordijn wordt opengetrokken is er blauwe lucht en schijnt de zon volop. De rit is erg mooi en we stoppen bij een camperplek cq camping in Le Grande Motte. Ha fijn we kunnen weer douchen! Toiletten zijn helaas gesloten omdat de camping zelf gesloten is. Bij navraag zegt men (on) nozel jullie hebben toch een camper? Dan heb je toch gewoon toilet en douche aan boord? Juist….. de slagschepen die nu meestal rondrijden hebben dat ook bij Iejoor paste dat net niet.
Onderweg had Bert al contact gehad met Jaques en Fati en op donderdagmiddag komen we aan in Draguignan. Jaques haalt ons op met de motor omdat het adres niet in de GPS staat. Wat ontzettend leuk om ze weer te zien. Het eten staat klaar en dat is wat we de komende dagen vooral zullen doen, eten praten, nog meer eten, nog meer praten,familie en kennissen ontmoeten, en weer eten en praten. We krijgen een rondleiding door het grote huis, zelf wonen ze in de tot woonhuis verbouwde stal. We krijgen een grote kamer met aangrenzende badkamer met ligbad voor ons alleen J Wat een luxe!! Heerlijke grote badlakens en de mededeling gaan jullie maar lekker in bad en wat rusten, dan zien we jullie straks voor het eten wel weer. De vrijdag praten we vooral veel en leren elkaar daardoor beter kennen. Jammer genoeg regent het veel, anders hadden we nog luxe aan het zwembad gelegen ook. Vrijdags avonds komen er nog 2 vriendinnen en om een uur of 11 wordt en dan gegeten. Het is beregezellig, een heel gastvrij gezin waar iedereen binnen komt vallen, wat eet en/of drinkt en ook kan blijven slapen. De gesprekken lukken ondanks de taalbarriere en dankzij de vertaling van Jaques goed. De zoons van Fati brengen zaterdagavond nog meer leven in de brouwerij. Bert weet de koelkast van de blauw/gele peugeot camper nog te maken, de kleinzoon van Fati mag in Iejoor zitten en de knoppen “bedienen” die is helemaal blij. Zondagmorgen vertrekken we weer met gemengde gevoelens. Met een pot vol Rhas el Hanout kruiden en een uitnodiging voor een volgende keer op zak zwaaien we nog maar eens gedag. Ons laatste stuk kaas ( steeds met zorg gekeerd en gedraaid) blijft daar achter.
We zijn nog geen 2 km op weg als er in de bocht water op m’n schoot lekt. Waar komt dat nu vandaan? In het plafond zit een oud schroefgat en daar komt het uit. Mmm da’s minder. We stoppen en komen tot de conclusie dat er weer ergens water naar binnen is gekomen en ook geen klein beetje. Het matras is aan het hoofdeind helemaal nat, net zoals de lakens en de matrasbeschermer. Nu kunnen we er niets aan doen, dus we rijden maar verder en proberen ondertussen te bedenken hoe we dit op moeten gaan lossen. Als we de andere bocht pakken komt het water bij Bert naar buiten. We schieten op de peage lekker op, totdat we een aanhoudend getoeter horen. Wie zou dat zijn en waarom? Het blijkt de claxon van Iejoor te zijn en op de vluchtstrook trekt Bert het hele ding los zodat ie ophoudt, dan maar zonder toeter verder. Al snel komen we tot de ontdekking dat het een extra claxon was en dat het origineel het gewoon ook doet. Nooit geweten. We stoppen een stuk boven Lyon op een camperplek, eten bij de mac en proberen dan de boel wat te drogen. De kachel werkt goed als wasdroger/fohn en de lakens en de handdoeken zijn best snel droog. Kranten tussen de matras en de bedbodem en maar andersom gaan slapen dan. Op de matras leg ik eerst een handdoek en dan een weggooi regen poncho, daaroverheen weer het molton zodat we toch droge voeten houden met slapen. Het werkt prima.
We rijden nog 2 dagen voor we in Nederland zijn en zien in sneltreinvaart de herfst voorbijkomen tot begin winter. Raar dat je van groen blad nog in Spanje tot kale bomen rijdt in nog geen 10 dagen tijd. Ook het gestress op de weg moeten we aan wennen, het geclaxonneer hier heeft een heel andere lading dan in Noord/ West Afrika.
Na het tanken in Luxemburg, boodschappen in Belgie en een wegenbelastingtechnisch tactisch gekozen grensovergang komen we rond half 3 bij Els en Willem aan. Waar we 7 1/2 maand geleden mee zijn uitgezwaaid, worden we nu weer mee verwelkomd, rijstevlaai met slagroom en vlokken van de Paak. Na veel praten, vertellen en nieuwtjes luisteren gaan we naar Ommel en zijn we thuis. Een beetje vreemd en toch wel weer gewoon lopen we het huis binnen, een dubbel gevoel over onze afgebroken reis en opgeschorte plannen. Iejoor kan na 23000 km op stal om verzorgd gepoetst en gepolijst te worden voor een andere reis en droom.
Voor wie nog mocht denken dat zo reizen 1 lange vakantie is……. Het is hard werken, leuk werk dat wel en ook nog vrijwillig !
We pakken snel om en ik ga koken. Portugese spareribs( entrecosto fatiado) mmmm met aardappelen en bloemkool. Buikjes weer vol nadat we de lunch hadden overgeslagen. Het weer blijft regenachtig en kil, wat is dat wennen. Iejoor heeft netjes gereden, de wegen waren ook merkbaar beter dan de afgelopen tijden. De volgende dag zetten we eerst Iejoor even op een betere plek en dan lopen we Caceras in. Het is een mooi plaatsje met een mooi oud gedeelte. Het weer valt mee, droog en zon wel koud voor ons gevoel. ‘s Middags lopen we door naar de mac voor een klein broodje en internet.
Woensdag 5 november, 7 maanden onderweg, we rijden eigenlijk de hele dag tot een uur of half 5. Daar overnachten we op een camperplek en zien daar tot onze verrassing een klein circus staan. Hebben we toch nog een soort van afrikageluiden van de leeuw en de tijger naast de deur. We zijn nu ong 200 km van Valencia. Na een bezoek op de plaatselijke markt met als buit fruit , groente en ouwelullesloffen voor Bert tegen de nu toch wel koude voeten vertrekken we richting Valencia. De bedoeling is een camping zodat we weer eens het beddengoed kunnen wassen. De camping Coll Vert ligt op een prima afstand met goede busverbindig naar de stad. Dat is gelijk ook het enige voordeel, al dat verkeerslawaai is best hinderlijk. De wasmachines wassen alleen met koud water, dus ik doe wat wasjes op de hand met het wel warme douchewater.( ook weer eens fijn zo’n warme douche) Beddengoed moet nog maar even wachten dan.
De stad zelf is prachtig, een metropool van tegenpolen. Goed bewaarde en onderhouden mooi gedetailleerde gebouwen met daar tegenover een supermodern gedeelte met evenzoveel details. We lopen en bussen er 2 dagen rond, doen veel indrukken op, komen tot rust in de botanische tuin, bewonderen alle gebouwen totdat we helemaal moe zijn. Op zondag vertrekken we richting Montserrat met nog een camperplek in Villa Franca als tussenstop. Ik ben eigenlijk niet zo lekker in orde, heb last van mn buik en Bert kookt daarom. Het werd hutspot gemaakt in het snelkookpannetje. Ondanks geen trek smaakt het heerlijk. Dat Bert zelf enthousiast is over de pan en zijn hutspot werd een keer of 9 herhaald ’s avonds J
’s Morgens voor vertrek raken we aan de praat met een Engels stel. Hij is van oorsprong Iranier en zij geven aan dat het in Iran prima en veilig te reizen is. Ok? Toch nog opties voor een avontuurlijk iets? We houden het open en onthouden de tip. Tegen de middag komen we aan bij Montserrat, het klooster hoog tegen de berg. Het is er erg mooi en gaan ook nog met het treintje naar boven. Daar beleven we een primeur…. We komen tot de ontdekking dat we op onze kaartjes € 2,- seniorenkorting hebben gekregen! En dat zonder te vragen! Pffffffffffffffff. Bert krijgt wat trek en denkt nog even terug aan zijn goed gelukte hutspot van gisteren J. Na een flinke klim naar de San Joan genieten we van het uitzicht. Prachtig zoals het ligt en dat de wolkjes eigenlijk op ooghoogte voorbij drijven. Naar beneden is het zeker zo lastig, dat hebben we toch maar even gedaan als ingeschaalde senioren ;-) We rijden door naar Navarcles, waar ook weer een camperplek is.Het referendum over een over een onafhankelijk Catalonie is hier erg duidelijk. Overal hangen gele linten , doeken en pamfletten. Dat het om een door de regering van Spanje afgekeurd referendum gaat mag de pret niet drukken. 80 % stemt voor onafhankelijkheid, maar nee stemmers komen veel niet opdagen omdat het geen “echt”referendum is. Na nog een tussenstop gaan we richting Frankrijk. Het is zwaar bewolkt,regent af en toe en het is best koud. We rijden door de Pyreneeen en ineens alsof er een gordijn wordt opengetrokken is er blauwe lucht en schijnt de zon volop. De rit is erg mooi en we stoppen bij een camperplek cq camping in Le Grande Motte. Ha fijn we kunnen weer douchen! Toiletten zijn helaas gesloten omdat de camping zelf gesloten is. Bij navraag zegt men (on) nozel jullie hebben toch een camper? Dan heb je toch gewoon toilet en douche aan boord? Juist….. de slagschepen die nu meestal rondrijden hebben dat ook bij Iejoor paste dat net niet.
Onderweg had Bert al contact gehad met Jaques en Fati en op donderdagmiddag komen we aan in Draguignan. Jaques haalt ons op met de motor omdat het adres niet in de GPS staat. Wat ontzettend leuk om ze weer te zien. Het eten staat klaar en dat is wat we de komende dagen vooral zullen doen, eten praten, nog meer eten, nog meer praten,familie en kennissen ontmoeten, en weer eten en praten. We krijgen een rondleiding door het grote huis, zelf wonen ze in de tot woonhuis verbouwde stal. We krijgen een grote kamer met aangrenzende badkamer met ligbad voor ons alleen J Wat een luxe!! Heerlijke grote badlakens en de mededeling gaan jullie maar lekker in bad en wat rusten, dan zien we jullie straks voor het eten wel weer. De vrijdag praten we vooral veel en leren elkaar daardoor beter kennen. Jammer genoeg regent het veel, anders hadden we nog luxe aan het zwembad gelegen ook. Vrijdags avonds komen er nog 2 vriendinnen en om een uur of 11 wordt en dan gegeten. Het is beregezellig, een heel gastvrij gezin waar iedereen binnen komt vallen, wat eet en/of drinkt en ook kan blijven slapen. De gesprekken lukken ondanks de taalbarriere en dankzij de vertaling van Jaques goed. De zoons van Fati brengen zaterdagavond nog meer leven in de brouwerij. Bert weet de koelkast van de blauw/gele peugeot camper nog te maken, de kleinzoon van Fati mag in Iejoor zitten en de knoppen “bedienen” die is helemaal blij. Zondagmorgen vertrekken we weer met gemengde gevoelens. Met een pot vol Rhas el Hanout kruiden en een uitnodiging voor een volgende keer op zak zwaaien we nog maar eens gedag. Ons laatste stuk kaas ( steeds met zorg gekeerd en gedraaid) blijft daar achter.
We zijn nog geen 2 km op weg als er in de bocht water op m’n schoot lekt. Waar komt dat nu vandaan? In het plafond zit een oud schroefgat en daar komt het uit. Mmm da’s minder. We stoppen en komen tot de conclusie dat er weer ergens water naar binnen is gekomen en ook geen klein beetje. Het matras is aan het hoofdeind helemaal nat, net zoals de lakens en de matrasbeschermer. Nu kunnen we er niets aan doen, dus we rijden maar verder en proberen ondertussen te bedenken hoe we dit op moeten gaan lossen. Als we de andere bocht pakken komt het water bij Bert naar buiten. We schieten op de peage lekker op, totdat we een aanhoudend getoeter horen. Wie zou dat zijn en waarom? Het blijkt de claxon van Iejoor te zijn en op de vluchtstrook trekt Bert het hele ding los zodat ie ophoudt, dan maar zonder toeter verder. Al snel komen we tot de ontdekking dat het een extra claxon was en dat het origineel het gewoon ook doet. Nooit geweten. We stoppen een stuk boven Lyon op een camperplek, eten bij de mac en proberen dan de boel wat te drogen. De kachel werkt goed als wasdroger/fohn en de lakens en de handdoeken zijn best snel droog. Kranten tussen de matras en de bedbodem en maar andersom gaan slapen dan. Op de matras leg ik eerst een handdoek en dan een weggooi regen poncho, daaroverheen weer het molton zodat we toch droge voeten houden met slapen. Het werkt prima.
We rijden nog 2 dagen voor we in Nederland zijn en zien in sneltreinvaart de herfst voorbijkomen tot begin winter. Raar dat je van groen blad nog in Spanje tot kale bomen rijdt in nog geen 10 dagen tijd. Ook het gestress op de weg moeten we aan wennen, het geclaxonneer hier heeft een heel andere lading dan in Noord/ West Afrika.
Na het tanken in Luxemburg, boodschappen in Belgie en een wegenbelastingtechnisch tactisch gekozen grensovergang komen we rond half 3 bij Els en Willem aan. Waar we 7 1/2 maand geleden mee zijn uitgezwaaid, worden we nu weer mee verwelkomd, rijstevlaai met slagroom en vlokken van de Paak. Na veel praten, vertellen en nieuwtjes luisteren gaan we naar Ommel en zijn we thuis. Een beetje vreemd en toch wel weer gewoon lopen we het huis binnen, een dubbel gevoel over onze afgebroken reis en opgeschorte plannen. Iejoor kan na 23000 km op stal om verzorgd gepoetst en gepolijst te worden voor een andere reis en droom.
Voor wie nog mocht denken dat zo reizen 1 lange vakantie is……. Het is hard werken, leuk werk dat wel en ook nog vrijwillig !