17 aug vanaf camping Blagil weggereden naar de Laki vulkaan . De officiële naam is Lakagigar wat kraters van Laki betekent. Voor vertrek een fotosessie in shirt, samen en elk koppel bij de auto. We zijn snel bij Laki waar we de ‘demanding’ tocht naar boven lopen. Hij is pittig, maar het uitzicht over de kraterrij is heel mooi. We maken daar een groepsfoto, nu in de zon dat ziet er toch wat vrolijker uit. De uitbarsting is in 1783 begonnen en duurde 9 maanden.Een gebied van 565 vierk km werd bedekt met lava, dit is nu grotendeels begroeid met een dikke laag mos.Omdat er tot zelfs in Europa geen gras meer groeide de jaren erop, door de zwavel dioxide stierven 50% van de dieren en 25 % van de bevolking van de honger.
We rijden een route langs het gebied en wanen ons weer in sprookjesland.Na de lunch met de pastasalade van Cecile rijden we verder richting noordoosten om morgen naar de Jokulsarlon het gletsjermeer te gaan. De mooie uitzichten blijven verschijnen, daar komt eigenlijk geen verandering in. Onderweg bedenken we een beetje wat we op de boot mee willen nemen aan eten enzo. We zitten er toch 2 dagen op dus een beetje voorbereiding is wel handig. Heel langzaam komt het einde van de tocht in beeld, met gemengde gevoelens. Er is nog zoveel te zien. Het ritme van ‘s morgens 9 uur weg bevalt iedereen erg goed, we zijn dan net voor de grote meute bij wat we willen zien en hebben dan zoals vandaag de top van de Laki voor ons alleen. Hoe verder we weer terug richting oosten komen hoe toeristischer het wordt, we zitten nu ook eigenlijk aan de ringweg. Je merkt dat bv aan de camping, die dichter bij de ringweg is een plaats waar veel campers etc staan met naar verhouding onvoldoende sanitair. Een stuk verder van de ringweg af is dat beter, een mooiere plaats met betere voorzieningen. Dat doen we dus maar.
We rijden een route langs het gebied en wanen ons weer in sprookjesland.Na de lunch met de pastasalade van Cecile rijden we verder richting noordoosten om morgen naar de Jokulsarlon het gletsjermeer te gaan. De mooie uitzichten blijven verschijnen, daar komt eigenlijk geen verandering in. Onderweg bedenken we een beetje wat we op de boot mee willen nemen aan eten enzo. We zitten er toch 2 dagen op dus een beetje voorbereiding is wel handig. Heel langzaam komt het einde van de tocht in beeld, met gemengde gevoelens. Er is nog zoveel te zien. Het ritme van ‘s morgens 9 uur weg bevalt iedereen erg goed, we zijn dan net voor de grote meute bij wat we willen zien en hebben dan zoals vandaag de top van de Laki voor ons alleen. Hoe verder we weer terug richting oosten komen hoe toeristischer het wordt, we zitten nu ook eigenlijk aan de ringweg. Je merkt dat bv aan de camping, die dichter bij de ringweg is een plaats waar veel campers etc staan met naar verhouding onvoldoende sanitair. Een stuk verder van de ringweg af is dat beter, een mooiere plaats met betere voorzieningen. Dat doen we dus maar.
RSS-feed