.Alweer vrijdag 6 juni, en 2 maanden onderweg. Tijd gaat voorbij zonder dat je er erg in hebt. We hebben nog een week of 3 Marokko te gaan. We zijn mijn of meer door Casablanca gejaagd, het is een grote industriele stad, modern met toch ook al weer veel verval. De grote trekpleister is de Hassan moskee, die wel uniek is eigenlijk. Hij is geoepend voor ook niet moslims. We hoeven er niet perse in en rijden een extra rondje om de rotonde,voor een foto maar ook omdat er ergens een waterleiding lek is geslagen en we lekker even door het water kunnen rijden daar. Voor de rest worden de geleerde regels in het verkeer goed toegepast en staan we ook erg veel in de file. We willen weer wat verder richting zuiden en dat gaat langs de kust.Er is weing plaats om even te stoppen zo tussen de middag, waar dat wel lukt is het gelijk weer een bende. De immam denken we hield een preek die was te volgen via de luidspreker. We komen bij El Jadida, een van oudsher portugese nederzetting die later door Joden bewooond is geweest. Het is een mooi vestingsstadje en hier halen we nog wat groente en fruit. We gaan weer op pad en we komen langs een soort Pernis wat best een schok is na meestal natuur. In plaats van bomen staan er electriciteitspalen en voor de rest veel vieze stank We zoeken een plek om te overnachten die hadden we nog niet opgezocht. Via Guidewriter kun je meestal wel wat vinden, eerst was er een plek bij een politiebureau waar je zou mogen staan maar daar was allen geweken voor een nieuwe woonwijk. Toen een plek bij het strand, maar dat leek ons niet zo geschikt. Dan toch maar een camperplek bij een hotel, pffffffffffffff dat was echt vies. En nog de hoofdprijs ook nog. We zijn hier maar weer gegaan ondanks dat hij ons achterna kwam lopen dat we wel voor 50 DH mochten staan. Nee dank u we rijden verder. Uiteindelijk zijn we aangkomen in Oualidia een soort Katwijk aan Zee. Een mooi ministadje wat in de zomer veel Marokkaanse gezinnen voor vakantie ontvangt. We staan op een parkeerplaats en het ziet er schoon en redelijk netjes uit. Het stadje is opvallend schoon best wel een verademing na alle vuilstortplekken, en vlaggenparades van plastic zakken die overal aan blijven hangen. Zakjes zijn heel handig maar het is de doodsteek voor het milieu. Soms denken we dat we op een veld bloemen zien en dan kom je dichterbij blijken het zakjes in allerlei kleuren.
We koken spaghetti en merken weer dat onze magen wat gekrompen zijn. Normaal eten we een half pak op, nu houden we royaal over. Lekker een meloentje na, dat eten we erg veel.De Marokkaanse bananen zijn super lekker, eigenlijk alle fruit en groente.Het indrukbare tupperware bakje van Els doet weer goede dienst, de rest van de saus past hier prima in. Het is een soort harmonikabakje die je aan kunt passen in grootte naar de inhoud.
We slapen best lang, het zal de gezonde zeelucht wel zijn. We ontbijten op ons gemak en gaan dan richting strand. Het is er heel mooi en vooral heel schoon. De rotsen zijn grillig vulkanisch en de golven zijn super. Het water is best koud. Daarom baden de dames zeker met kleren…. Nee dat is flauw maar van de 3 dames die zich in het water wagen zijn er 2 volledig gekleed en heeft er 1 een badpak aan J Op het strand komen venters met thee, water en vis. Verser dan hier kun je het niet kopen. Karbben kreeften dorado sardines van alles. We hebben nog geen trek en lopen weer naar de wagen. De zon is warm, de wind lekker fris. Rond het middaguur is er werkelijk bijna geen schaduw.We hangen wat rond, lezen wat klussen wat en doen verder eigenlijk niets. Af en toe komt er iemand langs met koopwaar of komt om bonbon en tricot’s vragen. Later in de middag komen er weer kampeerders bij, zo ook Ans en Kees uit de bollenstreek. Heel gezellige mensen waar we best mee kunnen lachen. Knap als je op toch wel respectabele leeftijd (royaal 70)zo kunt reizen en genieten.
We gaan tegen 5 uur naar het strand voor verse vis. Ter plekke wordt ze schoongemaakt en gegrild. Bert een krab , ik dorade en nog een ander visje. We worden richting strandstoeltjes gestuurd en na een tijdje komt op een emaille bord mijn vis met brood. Die van Bert heeft wat langer nodig. Wat smaakt dat lekker, er hoeft geen zout of niks op. Handen wassen in de zee. Er ontstaat bij de grillen ruzie waarom weten we niet. Een loopjongen loopt met een schaal vis en die gaat het zand in. Er bemoeien zich mensen , 1 wordt er tegengehouden en de loopjongen zie je denken dat hij nu ***weer naar zee kan om de vis te spoelen. Tja zo gaat dat. We gaan weer terug en lopen savonds nog even naar het dorp voor brood.
Zondag 8 juni, pinksteren dus. We rijden om een uur of half 11 weg richting Essaouira. Helemaal langs de kust en weer mooi om te zien. Als we door safi rijden komen we weer in een flink industriegebied waar het niet fris ruikt door de fosforproduktie. De medina waren we snel weer uit daar was niet veel nieuws voor ons te zien. Voor het kwartier parkeren wilde men evenwel het volle pond hebben. We kregen het geld weer terug, een bekend gebaar als men niet tevreden is met het bedrag. Prima, dan betalen we deze keer gewoon niks.
Een km of 10 voor Essaouira zien we een bord politiecontrole en ook een agent die van de berg aan komt rennen. Op flinke toon wordt naar de papieren van de auto gevraagd en valt het woord vitesse. We kijken wat ( echt) simpel want Bert reed ongeveer de 60 die mocht. Hij vroeg nog het een en ander in het Frans en nog een keer vitesse. Bert vroeg aan mij wat is dat, ik zei ik denk dat we nu een bon gaan krijgen.Inmiddels heeft Bert het ( nieuwe) kentekenbewijs en de man zegt ohlala, bekijkt het kaartje aan 6 kanten, draait om als een blad aan de boom en zegt op zn allervriendelijkst dat we voorzichtig moeten zijn en we mogen rijden. Of hij nou van slag was door het kentekenbewijs in de vorm van een creditcard…. We denken wel. Maar meneer agent we reden echt niet te hard.
In de stad aangekomen is ook hier vanwege een muziekfestival de plek gesloten, we gaan naar een andere. Met de taxi naar de binnenstad, prima te doen. Wat een relaxt stadje is dit. En wat een mooie vis! De katten zien er over het algemeen erg goed uit hoewel er kennelijk wel een soort niesziekte rondwaart. We kopen nog een mooie biezen tas voor de groente die past dan precies aan de kant van de pedalen. De mensen hier zijn niet opdringerig, willen wel handelen maar op een leuke manier. Gelukkig maar want ik was er vanmorgen echt even moe van, elke keer gesjacher om een normale prijs voor iets te krijgen. En normaal betekent altijd nog toeristenprijs.
Op de parkeerplaats waait het flink en loopt het zand harder dan wij, ben ik blij dat ik het raam dicht heb gedaan. Ondanks dat ligt er toch een dunne filmlaag op de tafel, wen er maar aan . Als we in de camper zitten denken we beide dat iemand aan de camper staat de duwen , zo hard waait het.
We slapen weer prima en gaan de volgende ochtend richting camping le Calme dicht in de buurt. Wat een fijne plek, met een gevuld schoon zwembad en voor de rest weinig mensen. Het bad is dan ook prive als we gaan zwemmen. Het sanitair is schoon, niet alleen voor lokale begrippen maar gewoon schoon. In no time ligt er een hond bij ons op de mat alsof hij erbij hoort. Zo voelt het ook, hij draait zich van links naar rechts en voelt zich fijn. De volgende ochtend komt hij weer heel vrolijk aanrennen en ik pak de wasborstel om hem eens uit te borstelen. Hij vindt het heerlijk, deze hondenhamam.
We orienteren ons eens verder op Mauretanie, wat te doen en hoe te handelen. We lezen over diverse noodzakelijkheden wat betreft de fiches, iedereen heeft wat anders ingevuld en volgens iedereen moet er van alles opstaan. We hebben inmiddels heel wat verzameld en laten het hierbij, ons aantal kinderen is echt niet van belang de namen van onze ouders is meer dan genoeg.( vinden wij althans) Het hebben van een geldig visum is niet genoeg vreemd genoeg. Waarschijnlijk moeten we aan de grens ondanks onze eigen Afrikaverzekering toch nog een verzekering afkopen. We zien het wel.
We koken spaghetti en merken weer dat onze magen wat gekrompen zijn. Normaal eten we een half pak op, nu houden we royaal over. Lekker een meloentje na, dat eten we erg veel.De Marokkaanse bananen zijn super lekker, eigenlijk alle fruit en groente.Het indrukbare tupperware bakje van Els doet weer goede dienst, de rest van de saus past hier prima in. Het is een soort harmonikabakje die je aan kunt passen in grootte naar de inhoud.
We slapen best lang, het zal de gezonde zeelucht wel zijn. We ontbijten op ons gemak en gaan dan richting strand. Het is er heel mooi en vooral heel schoon. De rotsen zijn grillig vulkanisch en de golven zijn super. Het water is best koud. Daarom baden de dames zeker met kleren…. Nee dat is flauw maar van de 3 dames die zich in het water wagen zijn er 2 volledig gekleed en heeft er 1 een badpak aan J Op het strand komen venters met thee, water en vis. Verser dan hier kun je het niet kopen. Karbben kreeften dorado sardines van alles. We hebben nog geen trek en lopen weer naar de wagen. De zon is warm, de wind lekker fris. Rond het middaguur is er werkelijk bijna geen schaduw.We hangen wat rond, lezen wat klussen wat en doen verder eigenlijk niets. Af en toe komt er iemand langs met koopwaar of komt om bonbon en tricot’s vragen. Later in de middag komen er weer kampeerders bij, zo ook Ans en Kees uit de bollenstreek. Heel gezellige mensen waar we best mee kunnen lachen. Knap als je op toch wel respectabele leeftijd (royaal 70)zo kunt reizen en genieten.
We gaan tegen 5 uur naar het strand voor verse vis. Ter plekke wordt ze schoongemaakt en gegrild. Bert een krab , ik dorade en nog een ander visje. We worden richting strandstoeltjes gestuurd en na een tijdje komt op een emaille bord mijn vis met brood. Die van Bert heeft wat langer nodig. Wat smaakt dat lekker, er hoeft geen zout of niks op. Handen wassen in de zee. Er ontstaat bij de grillen ruzie waarom weten we niet. Een loopjongen loopt met een schaal vis en die gaat het zand in. Er bemoeien zich mensen , 1 wordt er tegengehouden en de loopjongen zie je denken dat hij nu ***weer naar zee kan om de vis te spoelen. Tja zo gaat dat. We gaan weer terug en lopen savonds nog even naar het dorp voor brood.
Zondag 8 juni, pinksteren dus. We rijden om een uur of half 11 weg richting Essaouira. Helemaal langs de kust en weer mooi om te zien. Als we door safi rijden komen we weer in een flink industriegebied waar het niet fris ruikt door de fosforproduktie. De medina waren we snel weer uit daar was niet veel nieuws voor ons te zien. Voor het kwartier parkeren wilde men evenwel het volle pond hebben. We kregen het geld weer terug, een bekend gebaar als men niet tevreden is met het bedrag. Prima, dan betalen we deze keer gewoon niks.
Een km of 10 voor Essaouira zien we een bord politiecontrole en ook een agent die van de berg aan komt rennen. Op flinke toon wordt naar de papieren van de auto gevraagd en valt het woord vitesse. We kijken wat ( echt) simpel want Bert reed ongeveer de 60 die mocht. Hij vroeg nog het een en ander in het Frans en nog een keer vitesse. Bert vroeg aan mij wat is dat, ik zei ik denk dat we nu een bon gaan krijgen.Inmiddels heeft Bert het ( nieuwe) kentekenbewijs en de man zegt ohlala, bekijkt het kaartje aan 6 kanten, draait om als een blad aan de boom en zegt op zn allervriendelijkst dat we voorzichtig moeten zijn en we mogen rijden. Of hij nou van slag was door het kentekenbewijs in de vorm van een creditcard…. We denken wel. Maar meneer agent we reden echt niet te hard.
In de stad aangekomen is ook hier vanwege een muziekfestival de plek gesloten, we gaan naar een andere. Met de taxi naar de binnenstad, prima te doen. Wat een relaxt stadje is dit. En wat een mooie vis! De katten zien er over het algemeen erg goed uit hoewel er kennelijk wel een soort niesziekte rondwaart. We kopen nog een mooie biezen tas voor de groente die past dan precies aan de kant van de pedalen. De mensen hier zijn niet opdringerig, willen wel handelen maar op een leuke manier. Gelukkig maar want ik was er vanmorgen echt even moe van, elke keer gesjacher om een normale prijs voor iets te krijgen. En normaal betekent altijd nog toeristenprijs.
Op de parkeerplaats waait het flink en loopt het zand harder dan wij, ben ik blij dat ik het raam dicht heb gedaan. Ondanks dat ligt er toch een dunne filmlaag op de tafel, wen er maar aan . Als we in de camper zitten denken we beide dat iemand aan de camper staat de duwen , zo hard waait het.
We slapen weer prima en gaan de volgende ochtend richting camping le Calme dicht in de buurt. Wat een fijne plek, met een gevuld schoon zwembad en voor de rest weinig mensen. Het bad is dan ook prive als we gaan zwemmen. Het sanitair is schoon, niet alleen voor lokale begrippen maar gewoon schoon. In no time ligt er een hond bij ons op de mat alsof hij erbij hoort. Zo voelt het ook, hij draait zich van links naar rechts en voelt zich fijn. De volgende ochtend komt hij weer heel vrolijk aanrennen en ik pak de wasborstel om hem eens uit te borstelen. Hij vindt het heerlijk, deze hondenhamam.
We orienteren ons eens verder op Mauretanie, wat te doen en hoe te handelen. We lezen over diverse noodzakelijkheden wat betreft de fiches, iedereen heeft wat anders ingevuld en volgens iedereen moet er van alles opstaan. We hebben inmiddels heel wat verzameld en laten het hierbij, ons aantal kinderen is echt niet van belang de namen van onze ouders is meer dan genoeg.( vinden wij althans) Het hebben van een geldig visum is niet genoeg vreemd genoeg. Waarschijnlijk moeten we aan de grens ondanks onze eigen Afrikaverzekering toch nog een verzekering afkopen. We zien het wel.